Flowers and Bullets (Macimilian Series #2)

Epilogue

Epilogue

Fiercely

"You're a jerk!" napapikit ako nang lumuha ang babaeng nasa harapan ko.

"You know Meanne-"

"Fuck you! Shut up!" she screamed.

I got stunned but I can't help but smirked. Girl we just did. Napansin niya iyon kaya lalong nagalit ang kaniyang mukha. Magulo ang kaniyang buhok at nanlilisik ang mga matang nakatingin sa akin. Hindi nagtagal ay padabog siyang umalis sa aking harapan.

Tuluyan siyang lumabas ng opisina at wala akong nagawa kundi bumuntong hininga. I've been seeing Meanne for weeks now. Pumunta siya dito sa opisina ko dahil ilang araw na akong hindi nagpaparamdam sa kaniya. I thought she know what it means.

She was very cool about what we have but I never expected her to assume more. Lalo na at alam niyang hindi ko iyon kayang ibigay. We had heated moments a few minutes ago but she started mumbling words I don't care about. I am not up for commitment, atleast not now.

That's what my life is ever since college. Tutok ako sa pagaaral pero hindi ibig sabihin ay hindi ko napagtutuunan ng pansin ang ganitong parte ng aking buhay, iyon nga lang, ito ang hindi ko sineseryoso. Tingin ko kasi, masyado pa akong bata para sa mga bagay na seryoso, gaya ng paghanap ng makakasama ko habang buhay.

I actually have faint belief in falling inlove. I don't think it's something magical, like what some people says. I think, choosing a partner needs practical reason. Hindi lang naman puro puso ang pinapairal. I believe in that maybe because my parents' marriage is arranged. Pero kahit ganoon ay hindi ko sila nakitaan ng iba sa tunay na nagmamahalan.

I am having fun studying and playing with girls. I have a plan to continue doing that hanggang sa mapagisip ko na gusto ko nang magkapamilya, o kung i'arrange ako ni Mama ng marriage. Matagal ko nang naririnig iyon sa kaniya, ayaw niya lang ako diretsuhin at hindi ko rin naman siya tinatanong tungkol doon.

That was the plan. But I guess it's true that when you plan something, it won't happen.

"Salamat Javier! Naku ikaw pa talaga ang nag deliver nito," my college professor said.

I studied college in Cebu and got my masters in Manila. Ngayong tapos na ako ay bumalik ako sa Siraya upang mas pagaralan ang business namin. Ilang araw palang ako dito at ngayong araw ay wala naman akong ginagawa kaya naisipan kong ako ang mag deliver ng bulaklak dito.

The president of the university is a good friend of my father, kaya rin hindi pinapabayaran ni Papa ang mga bulaklak na dinadala dito. We chatted for a while before I bid my goodbye. Malapit na ako sa sasakyan ng may tumawag sa akin. I saw Damian's name as I answer the call.

"Ano?" sagot ko.

"Your woman, what's her name, Naya? Maya? She's looking for you!" naiiritang sabi niya sa akin.

Napakamot naman ako sa noo, "Ano sabi mo?"

"Hindi ko alam kung nasaan ka. And that you'll call her when you come back,"

"What?"

"What can I do? Mukhang na broken hearted iyong babae."

I groaned and sighed. Pinutol ko na ang tawag pagkatapos, wala naman magandang maidudulot sa akin si Damian. He's the son of my father's bestfriend. Parehas ang Papa namin na under AFP noon kaya sila naging magkaibigan. They retired almost at the same time too.

Nakakunot ang noo ko nang nagangat ng tingin. My eyes darted on a specific face at the canteen. She was smiling a bit while looking at everyone, mukhang naeenganyo sa panunood ng ibang tao. From afar, all I can see is her smile and small eyes. Nang tumama ang mata niya sa akin ay nanlaki iyon at bahagya siyang nagulat.