sunrise no sunshine | Buenvenidez Series #3 [ COMPLETED ]

2

They played two more songs until they invited us to join the club. Of course, gusto kong sumali pero hindi naman ako marunong sa kahit anong instrument.

"We'll be having our booths on the first day of school. See you there!" The female vocalist said.

May mga lumapit na din sa bawat row para magbigay ng flyers. I immediately scanned it to check for the cool guy's name pero wala.

"Hey.. hey.. excuse me.." I called the guy who went to give us the flyers.

"Bakit?" tanong niya. Pinalapit ko siya at sumunod naman siya. Maingay kaya medyo lumapit siya sa akin.

"Anong name nyan? That guy. The drummer!" I asked with a loud whisper.

"Drummer?" Tanong niya ulit. Tumango ako at napasulyap siya sa stage. "Ah, si Caius. Bakit?"

Oh, Caius. Caius who?

"Nothing. Pakisabi, I like him,"

"Huh?" Naguguluhan niyang tanong.

I pouted. "I like him, kamo, pakisabi." I smiled sweetly and gestured him to go away. "Sige na, alis ka na. Okay na," I smiled again.

Tinaasan niya naman ako ng kilay pero umalis din siya kalaunan.

I stayed inside the auditorium while they're fixing their things. Tapos na ang orientation pero ayoko pang lumabas dahil madaming tao.

I don't like getting all sweat because of the crowd and I have an irrational fear of confined spaces sometimes, or baka kaartehan ko lang 'yon dahil ayokong madudumihan.

I watched the auditorium slowly getting empty. I combed my shoulder-length straight hair with my fingers as I crossed my legs and just decided to count from 1-100 as I wait for him to look at me.

Well, gusto ko siyang ngitian, bakit ba?

"96... 97... 98..." I sighed. "96 and a half, 96 and three forths, 97 and..." I sighed again.

Ayaw niyang tumingin! Bilang nalang ang mga tao sa auditorium kaya imposibleng hindi niya pa ako mapapansin.

Humalukipkip ako at kumunot ang noo. Isa isa na nilang dinadala sa backstage ang mga ginamit. Pinanood ko lang siyang buhatin ang crash cymbals at magpabalik balik hanggang sa 'yung stool nalang ang matira.

Pinanliitan ko siya ng mga mata. If this guy won't look at me right now, mababadtrip talaga ako.

I hold grudge pa naman sometimes, depending on the person.

"96...97... 98... 99...... Shit!" Nanlaki ang mga mata ko nang tumingin siya sa akin.

I immediately smiled and waved the notebooks he lent me. Tumayo agad ako at hindi ko pa naaayos ang strap ng bag ko ay nakita ko na ang pag iling niya at pagtalikod niya sa akin.

"Hindi ba niya ako nakita? Nagtitigan kami, ah!" I said to myself and decided to go nearer but an usherette blocked my way.

"Miss, icclose na po ang auditorium. Kailangan niyo na pong lumabas," ani ng babae.

"Saglit lang," Tinaas ko ang kamay ko habang sinisilip ang stage.

"Bawal na pong magtagal pa,"

"But I have to talk to someone," I told her while trying hard to take a look of the backstage. Wala nang bumalik doon.

"Sa labas nalang po. Bawal na po dito. Maglilinis na po ang maintenance." Sobrang bait naman ng tono niya kaya wala akong nagawa kung hindi ang sumunod.

I walked out of the auditorium and realized that I was the only one left there bukod sa mga usherettes na naglilinis siguro.

I looked around to search for him hut I think he's not here. Baka sa ibang way ang backstage. Ah! Next time, aaralin ko ang floor plan ng campus para malaman ko ang pasikot sikot.