Painful Sunset

Chapter Twenty-Three

23

Nandoon pa rin ang mga christmas lights kahit hindi pa Christmas, nakasabit at nakapulupot pa rin sa mga puno, sa tingin ko ay nadagdagan pa nga. Isang kulay ng ilaw lang ang binibigay nung mga lights at dilaw yon.

Katulad ng sabi ko kanina, iisang table na lang ang naroon,hindi katulad kaninang maliwanag na halos lagpas bente iyon. May mga rose petals ring ishinape sa malaking heart sa gitna nga noon ay yung set up.

The table is now covered with red textile and may nakapatong na dalawang plato at mga utensils.

He still holds my hand, "Let's sit there.."

Hindi na ako tumugon, umupo na lang kami. Iginala ko pa ang paningin ko, this is simple but really good looking set up, kinda romantic and sweet also.

"Did you like it?" dinig kong tanong nya, pagkatapos tignan ang lugar ay ibinaling ko ang tingin sa kanya, pero sa pagkakataong to, ngitian ko na sya.. walang halong sarkisto, walang halong pang aasar.. isang ngiting tunay at matamis.

Ang ngiti nya ay napalitan ng gulat, about my smile I guess. "This is the first time you smiled at me sweetly.." totoo nga, it's about my sweet smile.

"This is my first to experience like this. I like it—I love it." Hindi na siguro mapapawi ang ngiti ko.

"Thank god you liked it.. you loved it"

"Yeah.."

"Does that mean you also like me?You also love me?" banat nya pa at natigilan ako, panira ng moment amp!

"hahahaha"

"Tsh.."

"So.. may chance na ba ako?" Maya mayang tanong nya pa.

Eh? WTF?

"Ha?"

"May chance na bang sagutin mo ako?"

Natigilan ako, at hindi ko alam kung paano tutugunan yun.

Pinakiramdaman ko ang sarili ko, may chance nga ba sya?

At bigla kong inisip yung mga ginawa nya sakin, yung mga efforts nya, at kung ano ano pa.

Pero.. parang nang naisip ko yung ginawa nya lately, parang maliit o walang chance but when I saw this what he did for me..

Malaking puntos na sa akin to.

I sighed before to utter word, "Ayaw kitang paasahin.." binitin ko iyon,bakas sa kanya ang pagkabigla..

"..but.. I think you have a chance.Hindi ako sigurado pero kasi itong ginawa mo, malaki yung puntos sa nararamdaman ko sayo.. don't get me wrong, I doesn't have feelings for you yet but.. malaki talaga yung naging impact nito sa akin"

"So I'll continue doing this.."

"actually, you don't need to do something like this.. I just want someone who will stay and never choose to leave me.." mahinang sabi ko, muntik nang mangilid ang luha ko pero buti na lang at dumating ang chef na nakausap namin kanina.

"Hi Ms.Zairerin, Sir Johann, we prepared for you our special dishes and our best seller.. enjoy your dinner date." masayang anang nya at nilapag ang pagkain, pinaliwanag at ipinakilala nya pa ito dahilan para maituon ang atensyon namin doon.

"Thanks.. by the way, I forget to get your name, chef.."

"Ah, I am Chef Arth, Arth Meriola."