Painful Sunset

Chapter Twenty-Seven

27

Kung kanina, nagtatalunan sa saya ang puso ko, ngayon nagkakarerahan na sila sa kaba! Hindi ako handa sa gan'to!

"Don't worry, mababait sila!" he tried to make me calm but there's nothing changed! Pinagbuksan nya ko ng pinto at balak pa akong alalayan pero mabilis akong tumayo. Alam kong nanginginig ang mga kamay ko at parang pinagpapawisan pa.

Nakatayo na kami sa harap ng isang bahay, siguro kanila iyon. Blue ang paint ng bahay nila. 

"Let's go?" anyaya nya. Inalok nya muli ang kamay nya pero tumanggi ako. I sighed heavily, gosh I really feel nervous!

We entered the gate and started to step going to the main door, palapit ng palapit kami atmas lumalakas Ang tibok ng puso ko! bakit ba kasi kailangan nya pa  kong
dalhin dito?huhuhu ampota grr

Nakapasok pa Lang kami sa main door ng may sumulpot sa harapan namin na dalawang Tao;isang babae at lalaki. May edad na sila ngunit hindi na man matandaan.Ang babae na tiyak ko'ng nanay nya ay payat ngunit matangkad ng konti, Ang tatay Naman nya ay konti Lang ang lamang spagdating sa tangkad sa asawa nya, maganda syang lalaki.

Mas dumagdag sa lakas ng kabog ng puso ko ng ngitian nila ako, nag aalanganin man ay ngumiti ako ng pilit.

"Ma,si Zairerin po.Ang nililigawan ko." Ani Johann. Bigla akong binalot ng kakaibang hiya dahil sa sinabi nya. Ampota!

"Aba napakandang bata naman nya." puno ng tuwa na sabi ng nanay nya. Ngitian ko sya.

"Oo nga. Sya at halina sa kusina para sa hapunan" anang tatay nya.

Sumunod kami sa kanila patungong kusina, pagkapasok ng main door ay kakanan ka at naroon ang kusina. Maliit lang ang kanilang kusina ngunit madami pa din ang space dahil isang round table at 5 upuan, lababo, stove na nakapatong sa mesa at nasa ilalim ng mesa ang gasul, mayroon pa'ng isa pang mesa na pinagpapatungan ng lalagyan ng utensils. Sa tabi pa nung lamesang kinalalagyan ng stove ay may mahabang mesa.

"Maupo ka hija." alok nitong papa nya.Hinila ni Johann ang upuan at pinaupo ako. Nginitian ko sya dahil sa ginawa nya.

"Ako nga pala si Joel Salvedo. Ang tatay ng manliligaw mo" muli, nahiya ako dahil talagang may diin ang salita nya. Natawa naman ang nanay nya.

Ngiting ngiti ito sakin, "Ako na man si Yen, nanay ni Johann.Pwedeng pwede mo akong tawaging nanay o tita." nagulat ako sa sinabi nya, tila nanuyo ang lalamunan ko't di ako makapagsalita.

"Hahaha,wag mo silang intindihin. Kumain na tayo" naibaling ko ang tingin Kay Johann ng sumabat sya.

Ganon na nga ang ginawa namin, si Johann mismo ang naglagay ng pagkain sa aking plate, inuna nya ang ulam.

"Ramihan mo ang kain dahil may adobo naman hahaha"

"Pabarito mo ang Adobo?"

"O-opo"

"Haaaay, may naalala tuloy ako." biglang lumungkot ang mukha nya. Ano naman naalala nya?

"Mahal" biglang tawag sa kanya ni Mr.Joel, hinawakan nya ang kamay nito at tinitigan sa mata,tila may kakaibang kuryente na naganap.

"T-tama na! Wag marami!" napalakas ang boses ko ng iusal ko yun, napatingin sa akin silang tatlo.