Painful Sunset

Chapter Thirty-Two

32

Napapabuntong-hininga ako sa katotohanang ngayon na ang simula ng enrollment. Pakiramdam ko ay napakaikli ng naging bakasyon. Though, Hindi pa naman pasukan after this enrollment!

Maaga talaga akong nagising para dito, masyado kasing mahaba ang magiging pila if matatagalan pa ako. 9 am magsisimula at dapat isa ako sa mauuna. Bukod sa mapapaaga ang pag-uwi ko, kailangan ko din asikasuhin at tulungan si Sara sa kanyang pag eenroll katulad ng pinangako ko. Nagkasabay kasi kami ng schedule.

Wearing only an black floral off-shoulder and high waisted pants and a pair of white shoes. I didn't bother to put a make up. Aanhin ko yun sa pag eenroll?! Naglagay lang ako ng powder at saka bumaba para makapag almusal.

Actually, si Sara talaga ang nag inform sa akin nito. Sa pagiging occupied sa mga nangyari nito lang, hindi ko namalayang malapit na ulit ang pasukan.. At, college na ako nun!

I will take Tourism as my course since I want to be a flight attendant ever since. Matangkad na man ako at sakto ang katawan ko. Maybe I'm too skinny right know but I know I'll change. Not only physically but in other terms.

Nadatnan ko si Sara sa dining table na naghahanda para sa breakfast. Wearing her usual style, isang plain white t-shirt at maong pants. Nakasapatos rin sya tulad ko.

Agad nya akong sinalubong ng matamis na ngiti, I smiled back. Umupo na ako at niyaya sya. As usual, nahihiya pa rin sya kahit matagal na sya dito. Though, hindi na man sya lagi nag sstay dito pero kahit na.

Nang dumating si Aling Sarih ay sabay sabay kaming kumain ng umagahan. The silence filled the whole dining area. Tanging paghinga at pagnguya, paggalaw ng bawat isa ay maririnig.

"Maraming salamat talaga, Zairerin ha?" panimula ni Aling Sarih. I only gave her an assuring and sweet smile. It's okay. It's very okay. I treated them as my family and I care for them.

Nagpatuloy kami ng ganoon at hanggang natapos. May pahagi-haging kwentuhan pero agad rin natatapos at bumabalik sa pagiging tahimik.

Hinatid kami ni Aling Sarih sa labas ng gate. Si Sara ay sa akin sasabay syempre. Si Mayara ay iba ang schedule namin since Architecture ang course na kukunin nya. I can't still believe na magkakahiwalay kami sa kolehiyo. I imagined to be with her when this time comes, but I can't stop her. At the very beginning, I've knew. And I'm no one to stop her from doing what she wants. I'm only best friend.

Nagpaalam na kami kay Aling Sarih bago tumulak paalis. Buong byahe ay tahimik rin. Well, hindi naman palakibo si Sara. And me, I don't do first move. Hindi ko alam kung paano sisimulan. At nang nakarating nga kami ng school, walang nangyaring imikan.

Mabilis ko syang sinabihan ng mga bagay bagay, habang mag te-take ako ng entrance exam ay ganoon rin sya. At pagkatapos ng mga gagawin ko, tulad ng pagpaparegister ay babalikan ko sya. Mas mahaba kasi ang proseso ng kanya dahil magiging bagong student sya dito. We, the regular student of the school, don't really need a long process. Basta ba't mag take ka ng entrance exam at mag paregister, if you passed, you're a enrolled.

At ganon na nga ang nangyari, marami akong nakasalubong na kakilala. Most of them were those students na nanghinayang sa pagiging college student ko at paglipat ng tertiary campus. I was the General Council President last year. Kaya nung madali na matapos ang school year noon, madaming nalungkot dahil magiging college na daw ako. Well, nalulungkot rin naman ako, I've loved to lead the school and made a good way for students..But it's the meant to be happened..

Nung pagpasok ko sa assigned room para sa pag eexam ay kaunti pa lang ang naroon. Maaga pa kasi. Saktong 9 am ako pumasok sa room na to.

May ilang bumati sa akin at tinugutan ko naman. Sa bandang likuran ako umupo. Paunti unting pumapasok ang mga mag t-take ng exam at paingay din ng paingay. May kabang nanunuot sa sistema ko pero hindi ko yon pinairal, hindi ko iyon pinalabas man lang, I want this to be chill.