ႏွင္းဆီပုံျပင္/နှင်းဆီပုံပြင်(Completed)

part 11

မနက်မလင်းသေးခင်ထဲက အနီသွေးတို့
အရင့်အရင်နေ့ရက်တွေအတိုင်းပဲ ပန်းခူးဖို့ထနေရပြီ။ဒီနေ့ကတော့ အေးဆေးစွာနဲ့ပဲ
နှောက်ယှက်မည့်သူမရှိတဲ့အတွက် စောစောလေးပဲပန်းခူးခြင်းပြီးသွားလို့
ပန်းတွေစည်းနေရင်းက အမှတ်တမဲ့ဟိုဘက်ခြံထဲကိုလည်း လှမ်းကြည့်မိသေးရဲ့။

အိမ်ရှေ့မှာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတဲ့ ခြံစောင့်လေးလေးကလွဲရင် ကျန်တဲ့လူတွေရဲ့အရိပ်ယောင်လေးတောင်မမြင်ရပေ။

ကြောက်သွားတာများလားလို့တွေးမိရင်းက အနီသွေးတစ်ယောက်ထဲရယ်နေမိသေး။
တကယ့်ငချွတ်လေးတွေ။

ပန်းသည်တွေပန်းလာယူပြီး နီနီအိပ်ယာနိုးတဲ့ထိ အနီသွေးရဲ့မနက်ခင်းကအဆင်ပြေနေသေးသည်။
တူရီးနှစ်ယောက်မနက်စာစားပြီးတော့ ဒီနေ့ ပန်းပင်ပေါက်တွေဖောက်သည်လာယူမယ့် တစ်ဦးရှိနေတာကြောင့် ညကအပင်ပေါက်တွေအသင့်ပြင်ထားသည့်တိုင်
တစ်ချက်စစ်ဦးမည်ဟုတွေးပြီးစစ်ကြည့်ပြီးနောက် အနီသွေးစိတ်ထဲဒိတ်ခနဲ.. ။

မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ညကသေချာစစ်ပြီးမှ ဟိုဘက်ကအပင်ပေါက်တွေနဲ့ခွဲထားခဲ့တာကို။

အနီသွေးမယုံနိုင်ဖြစ်ပြီး ပြန်စစ်ကြည့်သည့်တိုင် အပင်ပေါက်ငါးပင်တိတိလိုနေစဲ။
စိတ်ထဲအစိုးမရဖြစ်နေမိရင်း ခြံတစ်ဖက်ကအပင်တွေသွားစစ်ကြည့်တော့လည်း အဲဒီမှာလည်းပိုမနေပြန်ဘူး။

နည်းနည်းလေးနေမြင့်တာနဲ့ အပင်တွေကလာယူကျတော့မှာဖြစ်ပြီး မနက်ဖြန်ဆိုရင်ပဲ နောက်တစ်ဦးလာယူဦးမှာဖြစ်လို့ ရှိတဲ့အပင်ပေါက်တွေကိုအညီမျှခွဲထားခဲ့တာ။
ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ငါးပင်တောင်လိုနေရတာလဲ။
လွဲရေမိတယ်ဆိုရင်တောင်မှ တစ်ပင်နှစ်ပင်ပဲလွဲသင့်တာလေ။

အနီသွေးတစ်ယောက် အကြံအိုက်နေရပြီး ခြံထဲကနေရာလပ်မကြံအောက်လိုက်ရှာနေမိသည်။

သို့ပါသော်လည်းမရှိ။
အလုပ်ကိုစေ့စေ့စပ်စပ်လုပ်တဲ့အနီသွေးအဖို့ ဒီလိုအလွဲက ကြုံတောင့်ကြုံခဲဖြစ်ပြီး ခြံထဲမှာလည်းနီနီနဲ့သူနဲ့နှစ်ယောက်ထဲရှိတာ။
နီနီကလည်း သူအပင်ပေါက်တွေမခွဲခင်တည်းက အိပ်သွားပြီးသားလေ။