Loving A Psycho (Cross Enterprise Series #3) | Completed

Chapter 17

PARA akong timang na nakangiti habang tinitingnan ko ang laman ng kahon. It contains a yellow turtle-neck dress na may mahabang manggas. Kinuha ko ang damit at napailing ako sa aking nakita. Backless kasi.

"Magpapaka-possessive ka nga sa damit, 'di mo pa nilubos, talagang turtle neck na backless pa ang pinili mong Raphael ka." Natatawa kong litanya sa damit na akala mo ay si Raphael nga ang aking kausap.

Napangiti na naman ako nang maalala ang mga binitawan nitong salita bago ito mawala sa paningin ko.

"I'll pick you up at five. Be simple as possible. Ayokong may mga mata na tumingin sa'yo maliban sa mga mata ko."

Napakagat-labi pa ako habang inaalala iyon. Ramdam ko ang pag-init ng buong mukha ko kaya naman para na naman akong timang na impit na tumitili habang sinusubsob ang mukha ko sa damit na binili para sa akin ni Raphael.

"Langya naman Raphael! H'wag ka ngang pa-fall." Maarte kong kausap sa hangin habang para akong kitikiti na nagpapapadyak-padyak sa sinabing iyon ni Raphael.

Ano bang nangyayari sa akin? Hindi naman ako ganito noon ah? Hindi ganitong para akong tanga kakaisip sa isang lalaki. I may be Billy's ex pero hindi ako nakaramdam ng ganito kagrabeng kilig na kaunti na lamang ay para akong mawawalan ng ulirat.

Ganito ba ang epekto nang isang Cross? O ganito lang talaga si Raphael sa mga nakakasalamuha n'ya? O baka naman way n'ya lang ito para bumawi sa akin? O baka naman... Pinaglalaruan n'ya lang ako?

Natigil ako sa pag-aastang kitikiti nang maisip ko iyon. 'Paano nga ba kung nag-aassume lang ako? Na may something sa pagitan naming dalawa?'

Pabagsak ako na naupo sa kama ko habang tinitingnan ang damit na para sana sa date namin ni Raph. Hindi ko maitago ang lungkot at disappointment ko na may posibilidad na mangyari nga iyon. Hindi ako tanga para hindi makaramdam, pero bakit ganito? Naguguluhan ako.

He is giving me these hints na may gusto s'ya mula sa akin, ang puso ko. He is being so kind and possessive tulad ng nangyari kanina. He is so distant naman minsan at ang weird n'ya minsan especially nu'ng bigla s'yang tumawag sa akin ng nagdaang gabi. Pero may sweet spots s'ya na lalong nagpapagulo sa aking isip.

Nasapo ko ang aking ulo. 'Ano ba naman itong napasok ko?'

I admit that I like him. No, more than that, I feel that there is something more than this like, pero takot ako na baka sa muli'y masaktan na naman ako. I like his thoughtfulness, sweetness, possessiveness, professionalism, seriousness lalo na pag kailangan talaga magseryoso. And most of all, I like his mysterious side na gusto kong malaman ng personal. I am curious. Minsan nga, hinahanap-hanap ko s'ya especially nu'ng matapos n'ya akong tulungan sa Pilipinas. Para bang, may kulang. Minsan naman palihim ko s'yang iniistalk sa mga social media accounts n'ya at ng mga pinsan n'ya. At kung minsan, nakakahiya man aminin pero I am having this wet dreams with him. And everytime I woke up in the morning, hindi ko maitago ang lungkot na panaginip nga lang ang lahat ng iyon.

Muli kong tiningnan ang damit na susuutin ko. Humiga ako at niyakap iyon. At hindi ko na namalayan na dahil sa pagod ko sa trabaho, nakatulog na pala ako.

RAPHAEL is my ideal man. Oo, maaaring hindi maganda ang unang beses naming magkakilala, hindi mawawala ang posibilidad na baka nga magustuhan ko s'ya.

He is handsome, gentleman, kind, sweet and understanding. Sa totoo, wala nga akong pakialam kung may abs ba ito, mahahabang daliri at malalaking muscles. All I want is his attitude, and not his great physique.

Napakurap-kurap ako nang makita kung sino ang napagbuksan ko nang pinto. He is standing there, smiling genuinely while carrying a box and a basket with wine in it. Napanganga ako nang maalala ko kung ano nga palang meron ngayong gabi.

"Oh my gosh, I am sorry Raph. Nakatulog kasi ako. Sorry talaga. Please come in." Natataranta kong pahayag habang s'ya naman ay natatawang pumasok nga sa penthouse ko.

Lihim kong minura ang sarili ko kasi hindi ako nakasipot sa date namin at ngayon, nandito si Raph na may dala-dalang pagkain.

"I am very sorry Raph." Naiiyak kong paghingi nang paumanhin.

Dinala n'ya ang kahon at basket sa center table nang living room ng penthouse ko, nag-Indian sit pa ito at nakangiti ako nitong sinenyasan na samahan ko s'yang maupo. "Okay lang. Don't be muzzy and just sit here beside me." He ordered and I obliged.

Umupo ako sa tabi n'ya na parang tinatambol ang dibdib ko. Kinakabahan ako na baka galit ito sa akin sa hindi pagsipot at tinatago n'ya lamang iyon sa akin para hindibako matakot. Kinakabahan ako na baka kung anong mangyari na hindi maganda, natatakot ako pero hindi sa kan'ya kundi sa aking sarili na hindi ko batid kung mananatili ba akong disente sa kan'yang mga mata matapos ang gabing ito.

Raph stand up and walk towards the kitchen, and when he returned, he is now holding a pair of wine glass in his hands and he walked back to me with his genuine smile.

Hindi ko mawari pero kinakabahan talaga ako. Hindi ko malaman kung bakit ganito nararamdaman ko.

Raph supposed to be angry to me, but why I can't see it in his face?

"Raph? Are you okay?" I worriedly asked to him but he just ignored my question and sit beside me.

"Can you do me a favor?" Instead, he asked me this.

"F-favor?" I hesitantly asked.

"Simple favors only. Don't worry." Nakangiti nitong paninigurado.

I sighed and nod at him na ikinangiti naman nito. I am nervous with those favors, but I can't just turn his smile to a frown. Hindi kakayanin ng konsensya ko na sirain ang kasiyahan ng isang tao na sobra nang namuhunan ng efforts sa akin.

"Ano 'yun?" Inabutan ako nito ng wine, at sabay namin iyong ininom. Napaungol ako ng matikman ang sa tingin ko'y pinakamasarap na red wine na natikman ko sa tanang buhay ko.

Sparkling and rose wines are my favorites. I do drink red and white wine, but rose and sparkling wines are the best at itong wine na nininom ko, ay masasabi kong pinakamasarap na rose wine na nainom ko.

Muli akong lumagok ng rose wine at napapikit na naman ako at napapaungol sa sarap nito, at sa muling pagmulat ng mga mata ko, I saw his deadly glare that gave me chills through my body.

Guess what happened.

~AL20