ATRÓMITOS ORGÁNOSI #1 : POISONER (COMPLETED)

CHAPTER 7

We are heading outside when all the gunshots stopped. Hindi na ako nagulat nang bumungad sa aking paningin ang kanyang sirang harapan gano'n na rin ang ibang nakahalandusay niyang tauhan.

Knowing Rose bombs, imposibleng walang mapinsala sa taglay na lakas ng mga 'yon.

The people who were lying at the floor are not dead. Nagkataon lang na may pampatulog ang mga balang dumaplis sa kanila kaya wala na talaga silang pagkakataong manlaban.

Mukhang napasok na naman ni Shiela ang bahay ko. Tsk!

Ilang hakbang pa nga ang ginawa namin bago madatnan ang natitirang apat na tauhan ni Laqueza at mga kaibigan kong sina Aycxe, Rose at Shiela na magkatutukan ng baril. They looked at me instantly when they felt our presence.

Mabilis na pinasadahan ng tingin ni Aycxe ang kabuuan ko. Nakita ko ang pagkapanatag sa kanyang mga mata gano'n na rin ang iba kong kasamahan.

"You istorbo my kain." Pagmamaktol ko sa kanila at inalis ang kamay ko na hawak ni Laqueza.

This time, he let me go.

Rose eyes landed on me then gave me a serious look before throwing something to me. Agad ko naman itong nasalo at nakita ang isang telepono. Instantly, the phone rang as I saw Noella's name on it.

"Poisoner speaking," I spoke after bringing the phone to my ear.

Stay away from him.

She said sharply. Umangat ang kilay ko dahil sa pagtataka kasabay nang pagpasada ng aking paningin sa mga kaibigan ko. They all look serious while pointing their guns at the opponents. Ready to pull the trigger anytime soon.

Nagsimulang mawala ang mapaglaro kong emosyon. "Kindly enlighten me, what's happening?" I asked coldly then ended the call.

I was about to step towards my friends, but Laqueza quickly hold my arm.

Walang emosyon kong tiningnan ang nakahawak niyang kamay 'tsaka ko iniangat sa kanya ang paningin ko. Gano'n din naman ang isinukli niya sa akin bagamat nakikita ko ang paminsang paglamlam ng kanyang mata.

"Libérela, señor Laqueza," malamig at matigas na sabi ni Aycxe sa kanya habang nakatutok ang baril mula sa isa niyang kamay. Kung paano niya iyon nagawa nang mabilis ay hindi na ako nagtaka pa. (Release her, Senyor Laqueza)

Lahat naman ng baril ng kanyang tauhan ay awtomatikong tumutok sa kaibigan kong si Aycxe. Nanatili ang malamig niyang ekspresyon sa kabila ng mga dekalibreng baril na nakatutok sa kanya.

What can I expect? Wala naman sa grupo namin ang takot mamatay.

Tila wala namang narinig si Laqueza at nanatili ang atensyon sa akin sa kabila ng nangyayari.

"Let go." Malamig kong pag-uutos.

His jaw clenched as he released me slowly from his hold. Naglakad ako palapit sa aking mga kaibigan at humilera sa kanila. Binigay sa akin ni Shiela ang isa niyang baril na agad kong ikinasa at itinutok din sa mga tauhan niya.

Laqueza smirked after I pointed my gun at his men. "Seems like everyone have forgotten that I saved your life," he mumbled while staring at me and then glanced at my friends.

Hindi naman natinag ang aking malamig na emosyon.

"You saved her? Really?" Rose mocked.

I saw how Laqueza's eyes darkened as his jaw clenched again.

"Iniligtas mo nga ba siya o pinalabas mo lang ang lahat upang pagkatiwalaan ka niya," Aycxe stated.

My brows creased by what I heard. An idea has been forming in my mind, but I still need a clarification.