ATRÓMITOS ORGÁNOSI #1 : POISONER (COMPLETED)

CHAPTER 11

Nagising ako sa masarap na aromang nanunuot sa aking ilong. Marahan kong binuksan ang mga mata ko at agad na nilibot ng tingin ang paligid. Napansin ko rin na naka-oversized na tshirt na ako ngayon marahil ay binihisan niya ako kagabi.

Oh yeah right. I just let my cherry pop last night.

Mabagal akong bumangon at agad na napaigik sa pagsidhi ng kirot ng buo kong katawan lalung-lalo na ang pagkababae ko. Pakiramdam ko ay nasagasaan ako nang malaking truck kahit dambuhalang etits naman ang pumasok sa akin.

I took a deep breath and forced myself to stand up. "Fvck!" I cursed as I shut my eyes tight.

Napaupo akong muli sa kama dahil hindi ko talaga magawang tiisin ang kumikirot kong alaga. As on cue the door suddenly opened. Agad nagtama ang paningin namin ng lalaking katalik ko kagabi. Walang emosyon ang kanyang mga mata ngunit nakakatawang isipin na kumikislap 'yon sa paningin ko.

Nakita ko ang marahan niyang pagbuntonghininga saka lumapit sa akin. "Does it hurt?" he asked when he's finally in front of me.

"Like hell," nakangiwing sagot ko.

I saw how his side lips rose then he licked his lower lip. "Stay on the bed. I'll just call the doctor," banayad na wika niya.

Doctor para saan ang doctor?

Hindi ko maiwasan na tingnan siya ng may pagtataka. Muli siyang huminga nang malalim at saka lumapit sa akin, inalalayan niya ako pahiga kahit nakasandal ang kalahati ng katawan ko sa headboard ng kama.

"Stay still. Ipapadala ko ang pagkain." Pagbibilin niya habang direktang nakatingin sa akin.

Napanguso naman ako dahil pakiramdam ko ay para akong makulit na musmos kung masaway.

Pasalamat ka at wala akong anumang armas ngayon.

I am not that good in close to close combat dahil na rin sa kapayatan ng katawan ko. I am more well trained on using weapons like sword and guns.

Nang hindi na ako sumagot pa ay unti-unti siyang lumayo sa akin at naglakad paalis ng silid. Ilang minuto pa ang nakaraan ay muli na nga siyang bumalik kasama ang limang katulong na may hawak na kani-kanilang tray ng pagkain. Agad na nagningning ang mata ko kasabay nang pagkalam ng aking sikmura dahil sa iba't ibang amoy ng pagkain.

Sa isang kumpas ni Matthew ay agad nagsikilusan ang mga katulong para ilagay sa ibabaw ng kama ang mga pagkain. Malaki ang higaan na aking pinaglalagakan kaya hindi naging problema ang espasyo ng mga ito.

"You may leave," malamig na utos niya.

Agad na nagsiyuko ang mga katulong bilang pagbibigay galang saka tuluyang lumabas ng kwarto. Mahina akong napasipol sa nakita ko. Taas kilay niya naman akong pinagmasdan na para bang inaalam niya kung bakit ako nag-inakto ng gano'n.

Sana all maraming alagad 'di ba.

Nang hindi nakakita ng anumang sagot sa mukha ko ay marahan siyang lumapit at umupo sa aking tabi.

"I'll feed you," aniya saka kinuha ang isang plato na naglalaman ng kanin.

"Dalian mo gutom na 'ko," pagrereklamo ko sa kanya.

Nakita ko pa siyang ngumiti at naiiling na iniaro sa akin ang sinandok niyang pagkain. Mabilis ko namang isinubo iyon.

"Hmmm." Paghuni ko kasabay nang pagturo sa isang putahe ng manok.

Kumuha siya roon at isinubo rin sa akin. Masaya kong nginuya at nilunok ang pagkain na nasa bibig ko.

Kung ganito araw-araw ang kakainin ko ay baka pumayag na nga akong maging asawa niya.