YALANCI RUHLAR (ASKIDA)

8.Bölüm " Kaçış "

İyi okumalar canlarım :)

Sabah kalktığımda gene o ışıkla uyanmıştım. Hava oysaki yağmurluydu ama güneş bana ışıklarını yakıyordu. Ama ben bu ışıklardan nefret ediyordum. Sımsıcak insanın içini ısıtan ışıklar.... Karanlık vursun gökyüzüne. Ağlasın bütün bulutlar. Gökler bağırsın, yıldırımlar evlere düşmek istesin... Evet böyle olması daha iyi. Kara bir dünya içinde olmak daha güç verici. Öyle olması daha iyi. Daha iyi.

Duş sesi geliyordu. Batın banyoya girmişti herhalde . Çocuk kaç günden beri girmiyordu tabii. Yataktan doğruldum sırada kapı çaldı. " Oda servisi, " diye tanıdık gelen bir ses konuştu. Batın bir şeyler sipariş etmiş idi galiba. Kalkıp kapıya doğru gittim. Kapıyı açtım. Adamın kafası önüne eğikti.

İçeri sesiz sedasız girdi. Adam sanki tanıdığım biri kadar yakın olunca  kafasını kaldırdı.. O! inanmıyorum, bizi nasıl buldu ama ? Batın neredesin sen ? derken duştan çıktı. " Bebeğim benden neden kaçıyorsun ama sen ?  Oysa ne günler neler yaşadık senle biz, he ? Bedenini özledim hele o seksi bakışların yok mu? hadi gel canım. Haha, hadi ama seni orospu !" diye alayla kükrediği anda sadece ben ağzım açık bakıyordum. Ne yapacağımı bile bilmiyordum. Batın ne olduğunu anladığı gibi yanıma geldi. Üstü giyinikti. Terbiyeli çocuk ama şimdi asla havluyla çıkamaz. Beni arkasına aldı. O sinirli bakışlarını katile doğru çevirdi.Kolumdan o kadar sıkı tutuyordu ki kolum uyuştu. 

" Buradan hemen defol ! O benim artık. Ve O zannettiğin gibi değil. Masum.." Özelikle o söylemesini istemediğim kelimeyi iğneleyici bir tonla demişti. Of rezil oldum ya ! Neden bunu ona söylemişti ki ?  Ben hala eski benim Batın, tabii sen bilmiyorsun. Katil büyük kahkahalarını atarken Batın yumruğunu sıkıyordu. " O asla iyi, masum bir kız olamaz, buna inanmam. Yemem ben bunları. O neyse O' dur, kimse değiştiremez ! Ve o bana aitti. O benim kızım... " Diye sinirle ve soğuk sesiyle ürküttü adeta sessizliği. Resmen ben orta da satılık malım, yani, şu anda. O diyor bana ait, o diyor bana ait. 

Ortaya atılmam lazım derken Batın kaşla göz arasında çocuğa geçirdi. Çocuk yerde kanlar arasında kalana kadar dövdü, dövdü.. Ben orada izliyordum sadece. Baktı ki  çocuk ölmek üzere, geri çekildi. Bana baktığında,  sadece  umursamaz bakışlar atıyordum. O da bana aynı bakışı yapınca şaşırdım tabii. Çünkü bu bana ait bir bakıştır. Kimse alamaz bunu benden. 

Bazı otel sakinleri bu olayı görünce güvenliği çağırdı. Ben adam yaşıyor mu diye baktığımda nabız yoktu. Ah ! Batın katil oldu, benim için hemde. Bu çocuk beni kendine kaptırmış.  Bana döndü ve elimden tuttu. " Kaçmalıyız. Güvenlikler birazdan burada olurlar. Hızlı olmamız lazım." Hemen kıyafetli çantalarımızı aldım. Sigara ve bira şişesine  elimi uzatırken Batın bana bakınca bıraktım. Ne de olsa masum kızım ben artık onun gözünde değil mi ? Sırrımız aramızda. dedim içimden kıkırdayarak.

Eşyalarla  asansöre doğru giderken içinden güvenlik çıktı. Bizde merdivenlere yöneldik. Oradan da karşı karşıya güvenlik gelince   yangın merdivenlerinden inmeye başladık. O benim elimden tutuyor bende arkadan çantalarla sürükleniyordum. Bildiğiniz bir çocuğun balonu  arkasından sürüklemesi gibi Batın'nın arkasından gidiyordum. Aşağıya indiğimizde polis sirenleri çalıyordu. Batın  dışarıda rastgele arabadan çıkan bir adam görünce oraya koştu. Adamı itti ve anahtarı elinden aldı. Şuan da bizim arabayı alamazdık, çünkü o otelin ön tarafındaydı. Ve orada polisler vardı. Tam arabaya binecek iken bizim saf demeden geçmedi tabii " Özür dilerim amca. Hakkını Helal et sen genede, " dedi suçluluk edasıyla. Aptal ya ! Hem de fazla saf aptal bir çocuk.