YALANCI RUHLAR (ASKIDA)

9.Bölüm " Yeni şehir Eskişehir "

Çok hafif bir uyku çekmiştim. O kadar fazla değildi. Arabada canım sıkılınca doğruldum yerimden ve yolu izlemeye başladım.  Batın çok gizemliydi, bana kendi hayatından daha önce hiç söz etmemişti. Aslında yakında onunla işim bitecekti ama olsun genede bilmek isterdim ben. Arabayı hızlı sürüyordu. Bir şey düşündüğü her yerinden belliydi. Ona sakin ve sahte bir tavırla gülerek baktım. O bana bakmıyordu ama. Ne oldu bu çocuğa ?  Normalde ben ona ne zaman baksam o da bana gülerdi. Ona el salladım ve görmedi beni. Ben yokmuşum gibi. Onu bu kadar dalgın yapan şey neydi ki acaba ? Ona  doğru yöneldim. Bağdaş kurdum ve onu seyrettim. Gene.  " Acaba yatsak nasıl olurdu ? " diye düşünüyordum. Tam ben böyle düşünürken korno sesi geldi. İrkildim ve gözlerimi fırıldak gibi açtım. Evet, az daha bu saf yüzünden kaza yapıyorduk.

Arabayı hemen çevirince bir şey olmadı. Fakat ben iyi bir sarsılmıştım. Ben şaşkın şaşkın ona bakarken o umursamıyordu hala. Ne oldu buna ? Ona sesiz sedasız bakarken uykum gelmeye başlamıştı. O hafif uykudan sonra bu güzel manzarayı izlemek hoştu doğrusu.  Kolumu arabanın ön yerindeki yere koydum. Başımı koluma yaslayıp onu izlemeyi devam ettim. O bana neden bakmıyordu ki ? Normalde onun bana bakması gerek benim onu umursamam gerekti, yanılıyor muyum ?

Tam uyuyacak iken arabanın kasetinden bir şey açtı. Radyoda Duman - Yanıbaşımdan şarkısı çalınca orada kalıp değiştirmedi. ( isterseniz dinleyebilirsiniz okuyarak tavsiye ederim )  Sesini sonuna kadar açtı  ve bana keskin bir bakış attı. Gözleri sinire bürünmüş önüne bakıyordu. Güzel şarkı seçmişti. Fakat onun bu davranışları güzel değildi. Benden masum kızı isterken kendini değiştirmeye hakkı yoktu! Ben kötü iken o saf, O saf iken ben kötü! Böyle olmamalıydı. Ona bakmayı sürdürürken gözlerim iyice kamaşıyordu. Onun bu yakışıklılığı beni benden alıyordu. Berke 'ye de aynısını yapıyordum. Çok yakışıklıydı o da. Ama Batın daha farklıydı benim için. Gerçekten de hayatımın parçasıydı. Küçük bir parçası canım. Oynadığım oyunun en sevimli oyuncağı idi Batın.

Diğer bir konuya değinirsek,  Berke ile yattım, seviştim, öpüştüm ama asla sevgili filan olmamıştık. Biz arkadaştık sadece. Hatta kardeşim idi o benim. Onu çok seviyordum. Bana çok değer veren tek şeyim oydu artık. Biz onunla bambaşka idik. Farklı bir arkadaşlığımız vardı kabul, o kadar değerli bir ilişkiye sahip olmak hiç bir şeye değiştirilemezdi ki!

Gözlerimin daldığını fark ettiğim an gözlerimi tekrar açmaya  çabalarken , Batın bana bakınca yumdum hemen gözlerimi. Beni seyrediyordu. Benim uyumamı beklemişiti yani. Oysa ben bana baksın diye o kadar dik dik izlemiştim ama.  Bana huzurlu bir bakış atıp iç çekti. Sanki artık bana baktığı için tüm sıkıntıları gitmiş gibi idi.  Yüzünde bir gülümseme vardı ilk önce sonra yayıldı yüzüne. Sonra kocaman olup kahkaha ya dönüştü. Neden gülüyordu bu? Bana doğru uzanıp burnumu filan sıkınca malum gülesim geldi. Gülümsemem ele verince  uyku numaram işe yaramadı. Şimdi anlamıştım niye güldüğünü. Anlamıştı numara olduğunu. Of ya!  ne güzel anlamamıştı. Uyuyor sanıyordu ne güzel.. Böylece ben de uyurken bana nasıl baktığını öğreniyordum.

Ona sinirli gözlerle baktım. O ise saf ama kötü bir şekilde kahkaha atıyordu. Ona çok sert bir tokat atınca kahkahalar kayboldu. Bir an da şaşkın sonra sinirli bir tavır yerleşti o güzelim yüzüne. Beni kandırmasının bedelini ödetmek isterken kendimin de dayak yiyeceğimi anlamıştım. Ona bakıp sinirle soluyordum. Yanağına çaktırmadan baktığımda 5 parmak izimin çıktığını görünce ne kadar fazla ileri gittiğimi anladım. O kadar sert bir elim olduğunu unutmuştum.