İşimiz bitince arabaya binip eve geçtik. Üstümü değiştirip aşağı indim. 2 gün sonra evlenicez ve ben hazır değilim, bilmiyorum daha önce hiç evlenmedim ne yapacağımı bilmiyorum, ne yapmam gerektiğini söyleyecek bir annem de yok. Beni uğurlayacak bir babam da yok.
ÇINAR: Sana kahve yaptım gel.
Çınar'ın yanına bahçeye çıktım.
ÇINAR: Yarın mekana gidip bakıcaz ama istersen gelmeyedebilirsin.
KARYA: Hayır gelicem merak ediyorum.
ÇINAR: Erken çıkmamıza gerek yok, istediğin saatte gideriz.
Ayağa kalkınca ona baktım.
KARYA: Noldu?
ÇINAR: Sana birşey göstericem gel.
Elimden tutup gözlerimi eliyle kapatıp beni ön bahçeye götürdü.
ÇINAR: Hazır mısın?
KARYA: Evet!.
Gözlerimi açtığında karşımda büyük, siyah bir araba duruyordu.
KARYA: B-bu ne?!.
ÇINAR: Araba.
KARYA: Onu görüyorum, benim mi?
ÇINAR: Evet.
O kadar güzel di ki dakikalarca baktım.
ÇINAR: Hadi bin.
Sürücü koltuğuna oturup direksiyonu tuttum çok güzeldi.
ÇINAR: Hadi hevesin geçtiyse uyuyalım, ben erken kalkıcam.
Çınar'ın yanına gidip sarılıp öptüm.
ÇINAR: Ohoo ben sana hergün araba alıyım o zaman bu kadar bana ilgi göstericeksen.
----------------------- Sabah kalkıp kahvaltı hazırladım. Biraz vakit geçirdikten sonra yukarı çıkıp giyindim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bugün yeni arabama binicemmm, aşağı inip Bade'yele vedalaşıp arabama bindim, park yerinden çıktım, kendime kahve alıp geçsem birşey olmaz herhalde. Kahvemi alıp arabama bindim. Bir an kendimi meslek sahibi biri gibi hissettim, çok güzel bir duyguydu ve ben buna ulaşabilirim.
Arabayı şirketin valesine bırakıp şirkete girdim.
ÇALIŞAN: Efendim ben sizi-
KARYA: Gerek yok yolu biliyorum.
ÇALIŞAN: Peki.
Asansöre binip 10. Kata bastım, bina o kadar yüksek ki anlatamam biraz korkunç aslında. Koridorda ilerleyip kapıyı çalıp içeri girdim. Kafamı kapıdan uzatarak Çınar'a baktım.
