Çınar: Ben yapamıyorum, zaten birlikte kalmamız için bir sebepte kalmadı.
Karya: H-haklısın
Parmağımdaki yüzüğü masaya koyup kalktım salak gibi ona inandım beni gerçekten sevdiğini sandım.
Bahçeye inip derin bir nefes aldım, arka bahçedeki banklardan birine oturup dizlerimi kendime çektim, Çınar'ın cümlesi kulağımda yankılandıkca ağlamam daha da şiddetleniyordu.
-------------------------------
Sabah kalkıp kahvaltımı yaptım, artık yavaş yavaş iyileşmeye başlıyordum, ilacın etkisi azalmaya başlıyordu. Ekmeğe reçel sürüp ağzıma attım ama midemi aşırı derece bulandırdı, hemen ağzımdan çıkartıp tuvalete girdim, midemi boşalttıktan sonra masaya tekrardan oturup çayımı içtim, dün bana bazı testler yaptıldı, bugün sonuçlar çıkıcak eğer sonuçlar iyiyse taburcu olabileceğim. Buarada da kuzenim Can ve Melisa'da Mardin'e yerleştiler benim için, sanırım aralarında birşeyler var tam anlayamadım. Kapım açılınca hemşireyi ilk defa gülerek görüyordum.
Hemşire: Karya taburcu olabilirsin.
Karya: Gerçekten mi?
Şu an o kadar mutluydum ki dünyalar benim olmuştu resmen .
Hemşire: Amaaa asıl mutlu olacağın bir haber var.
Karya: Neymiş o?
Hemşire: HAMİLESİNNNN.
Şu an dediği şeye inanmıyorum, şaka mı bu.
Karya: ne?!
Hemşire: Hadi mutlu ol biraz Çınar'da çok sevinecek inan bana.
Karya: Tabi babası oysa.
Hemşire: Efendim?
Karya: Hatırlar mısın diyorum biz Çınar'la 1 ay önce ayrıldık.
Hemşire : ow bilmiyordum. Neyse istediğin zaman çıkabilirsin.
Karya: Teşekkür ederim.
Hemşire çıktıktan sonra ayna karşısına geçip bir kendime bir de karnıma baktım. Ben ne yapıcam şimdi, daha bebeğin kimden olduğunu bile bilmiyorum. Telefonumu çıkartıp Berkay'ı aradım.
Karya: Hemen buraya gel.
Berkay: Noldu güzelim beni mi özledin.?
Karya: Uzatma gel.
Üstümü ginirken artık beni kısıtlayan bir sevgilimin olmadığı aklıma geldi ona göre giyip hastaneden çıktım.
Karya'nın giydikleri:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
