Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
ROZDZIAŁ DRUGI ━━━━ (sezon 1)
Gorąca woda przyjemnie rozluźniała jej obolałe mięśnie, dając tym samym upust całemu napięciu i nerwom, które uzbierały się w niej w ostatnim czasie. Uwielbiała długie kąpiele. Był to jeden z niewielu sposobów, w jaki mogła się naprawdę zrelaksować. Niestety, przez wzgląd na jej pracę nie mogła sobie często pozwalać na takie przyjemności. Długie posiedzenia w wannie nie wchodziły w grę, gdy żyła w ciągłym biegu i wielokrotnie przygotowana musiała być na nagłe wezwanie do szpitala.
Wypuściła z siebie powietrze, zanurzając się po szyję w pieniącej się wodzie, na chwilę przymykając oczy. Gdy zeszłej nocy wróciła do domu, miała nadzieję, że uda jej się przespać chociaż te parę godzin, aby kolejnego dnia móc wrócić do pracy w pełni sił. Jednak codzienne zmartwienia dręczyły ją nawet w snach, nie pozwalając jej umysłowi na choćby minialną regenerację. Może gdyby Max spał obok niej, nie budziłaby się w nocy z krzykiem, brutalnie wyrwana ze snu przez wyjątkowo przerażający koszmar.
Była siódma rano, więc mężczyzna powinien lada chwila wrócić do domu. Gdy zeszłego wieczoru odstawił ją pod dom, był w wyjątkowo złym humorze i nie spodziewała się, żeby przez te parę godzin uległo to jakiejkolwiek zmianie. Jeśli już, to mógł być tylko jeszcze bardziej rozdrażniony.
Jako że sama miała pojawić się w pracy za godzinę, niechętnie podniosła się z wanny, drżąc gdy w jej ciało uderzyło zimne powietrze. Owinęła się szybko ręcznikiem, szczękając przy tym zębami i przeklinając cicho pod nosem. Myła zęby, wpatrując się w swoje odbicie w lustrze, a jej twarz wykrzywiał grymas, na widok głębokich cieni pod oczami i widocznie przekrwionych białek.
Musisz odpocząć.
Słowa Maxa rozbrzmiały w jej umyśle, w pierwszej chwili sprawiając, że przewróciła oczami. Mężczyzna miał jednak rację, co niechętnie musiała przyznać. Poświęcała swojej pracy praktycznie całe swoje życie, nie zważając na to, że prędzej czy później może się to obrócić przeciwko niej. Pracowała ponad normę, a nadgodziny były standardowym elementem jej grafiku. Będąc jednym z najbardziej rozpoznawalnych i wykwalifikowanych lekarzy w Georgii, bardzo często zmuszana była stawiać swoją karierę na piedestale. W szpitalu popadała w swego rodzaju trans; skupiała się wyłącznie na pracy i osiąganiu jak najwyższych wyników, często kosztem życia prywatnego jak i własnego zdrowia.
Naturalnie, przyznanie tego przed samą sobą było nie lada wyzwaniem, a co dopiero przed Maxem.
Zastygła w bezruchu ze szczoteczką w buzi, gdy usłyszała stłumiony dźwięk przekręcanego w zamku klucza. Po chwili na korytarzu rozbrzmiały ciężkie kroki Maxa, który zamknął za sobą drzwi najdelikatniej jak potrafił. Na pewno sądził, że Riley wciąż śpi.
