ချစ်ခြင်းသက်​သေ ဉာဏ်ကလိမ် | ခ်စ္ျခင္းသက္ေသ ဉာဏ္ကလိမ္

Part-1

Unicode...

"အင်း...ခု​ခေတ်လူငယ်​တွေ တယ်ဆိုးသကွာ...​ခြေ​ကောင်းလက်​ကောင်း​တွေနဲ့ သမ္မာအာဇီဝကျကျ လုပ်စားမယ်မရှိဘူး...ခိုးမယ် ဝှက်မယ်ဆိုတာချည်းပဲ"

မနက်ခင်း​စော​​စော အလုပ်အကိုင်မရှိ​ပေမဲ့ စာတတ်​ပေတတ်ကြီးလို ​နေ့စဥ်သတင်းစာ​ ပုံမှန်ဖတ်တတ်တဲ့ ဦးလှ​ဆွေရဲ့ သတင်းစာဖတ်လျက် ​ကောက်ချက်ချခြင်းကို ကျွန်​တော် အထင်မကြီးသွားသလို ​ကော်ဖီခွက်လာပို့​သော အ​မေ​ဒေါ်မြတ်မြတ်လှိုင်လည်း မ​ထောက်ခံ။

ကျွန်​တော်အထင်မကြီးရခြင်းက ခုနကဆိုသလို အလုပ်အကိုင်မရှိဘဲ မိန်းမထဘီခိုစား​နေပြီး​ ​သောက်ကြီး​သောက်ကျယ်​တွေ ​လျှောက်​ပြောတာကိုပဲ။

ကျွန်​တော့်အ​မေလည်း ကျွန်​တော့်လို​​တွေးရင်​တွေးမှာ​ပေါ့။ အ​မေကလည်း အ​ဖေနဲ့ကွဲပြီး မကြာခင်ဒီလူကြီးကို​ကောက်ယူသဗျ။ အခု​တော့ ​ဒေါ်မြတ်လှိုင်တို့ ​နောင်တရ​နေပြီထင်တယ်။ အခုပဲကြည့် မျက်​စောင်းတထိုးထိုးနဲ့။

ဆို​တော့ ဦးလှ​ဆွေက ကျွန်​တော့်ပ​ထွေး​ပေါ့ဗျာ။ ရုပ်ရှင်​တွေဝတ္ထု​တွေထဲကလို​တော့ ပ​ထွေးနဲ့မယားပါသားဆက်ဆံ​ရေးက မရှုပ်​ထွေးဘူးဗျ။ အ​မေ့အ​နေနဲ့လည်း ကြားထဲကဝင်ဆွဲစရာမလိုဘူးရယ်။ ကျွန်​တော်က သူ့ကိုမရှိသလိုပဲသ​ဘောထားတယ်။ ​မေးထူး​ခေါ်​ပြော​လောက်ပဲလုပ်တယ်။ အင်း...တစ်ခါတ​လေ​တော့ ဦးလှ​ဆွေက ကျွန်​တော့်ကို ရွဲ့​စောင်းတဲ့အခါ​တွေလည်းရှိ​ပေမဲ့ သည်းခံပါတယ်​လေ။ ​သည်းခံရတဲ့အ​နေနဲ့ အ​မေမမြင်​​အောင်သူဖွက်ထားတဲ့ ဂရမ်းပြား​တွေကိုပဲ ကုန်​အောင်ခိုး​သောက်လိုက်တယ်။ အဲလိုဆိုရင် အ​မေ့​ရှေ့မှာ သူကျွန်​တော့်ကို​အော်မ​မေးရဲဘူး​လေ။ win-win​ပေါ့ဗျာ။

အခုလည်းကျွန်​တော့်ကိုရွဲ့​ပြောသလားထင်ရ​ပေမဲ့ မဟုတ်​နိုင်ပါဘူး။ ဘာလို့ဆို ကျွန်​​တော်က ဘွဲ့ရပြီးတည်းက ဆိုင်ကယ် showroomတစ်ခုမှာ စာရင်းကိုင်လုပ်​နေတာ။ သမ္မာအာဇီဝလည်းကျသလို ခိုးထားဝှက်ထားတာ​တွေဘာမှမရှိဘူး။ သူ့ရမ်ပြား​တွေကလွဲလို့​ပေါ့။ လူရိုးလူ​အေး​လေးပါဗျာ။ ဘယ်သူ့ပဲ ​စောင်း​ပြော​ပြောပါ။ ကျွန်​တော်က​တော့ ရုံးချိန်​နောက်ကျလို့မဖြစ်လို့ ​ကော်ဖီတစ်ခွက်​သောက်ပြီး အိမ်ကထွက်ခဲ့လိုက်​တော့တာပဲ။ အိမ်မှာမ​နေရခြင်းကလည်း စိတ်ချမ်းသာခြင်းတစ်မျိုးကိုး....။