Kafes Dövüşü

Evlat

"Abicim hadi uyan."

"Dilara Aker çevrimdışı. Lütfen daha sonra da denemeyiniz. Uyuyorum." dedim.

"Müdire çağırıyor. Beklemeyelim kadını." dedi Efekan.

Oflayarak yataktan kalktım. Üstümdeki pijamaları takmadan terliklerimi giydim.

"Üstümü değiştirse miydin abicim?" diye sordu.

"Müdire için hiç süslenesim yok." dedim.

"İyi o zaman gidelim." dedi abim.

Beraber müdirenin odasına gelince abim kapıyı tıktıkladı.

Müdire yine o cırtlak sesi ile "Gel!" diye bağırdı.

Abim kapıyı açınca müdirenin odasında bir adamın oturduğunu gördük.

"Çocuklar sizi Ahmet Bey ile tanıştırayım. Kendisi bugün sizleri evlat edinmek için gerekli olan tüm formları bize getirdi." dedi müdire.

"Efekan ve Dilara'yı mı?" diye sordu abim.

"İstersen seni de." dedi adam.

"Birkaç kez buraya gelip sizleri gözlemledim. Kardeşlerin ile aranda güçlü bir bağ var. Onları bırakmak isteyeceğini sanmıyorum." dedi adam.

"Doğru gözlemlemişsiniz." dedi abim.

"Gençler o zaman siz eşyalarınızı toparlayın." dedi müdire.

Müdirenin odasından çıkınca heyecanla "Kaç yıldır beklediğimiz insan geldi!" dedim.

"Bu adam bir iş çeviriyor gibi geliyor." dedi abim.

"Ne olabilir ki? Hem baksana formları falan getirmiş. Öyle her isteyen evlat edinemediğine göre bu adam da evlat edinmeye uygun." dedim.

Abim "Sadece içimde kötü bir his var. Sen bizim dibimizden ayrılma." dedi.

"Tamam abi." dedim.

"Efekan sende gözümün önünde dur. Dilara'ya da göz kulak ol." dedi abim.

"Abi bu kadar endişelenme. Eminim ki iyi olacak." dedim.

"Tedbir almak kimseye zarar vermez. Hadi şimdi eşyalarınızı hazırlayın." dedi abim.

Dolaptaki üç beş eşyamı çıkardım ve valizime tıkmaya başladım.