Kafes Dövüşü

Güvenmiyorum

Arda'nın dikkati çevremizdekiler ile dağılınca hızla yüzüne yumruk attım.

Silahı arabanın zeminine düşünce almasına izin vermeden boğazına sarıldım.

Beni üstünden atlamaya çalışırken arabanın anahtarını aldım ve hızla gözüne batırdım.

Sinirle yüzüne ardı ardına yumruklar attım.  Kendinden geçmesi ile yerdeki silahı aldım ve arabadan indim.

Sinirle Arda'nın kafasına sıktım ve cebinden yüzüğü aldım.

Orta yaşlı adam yanıma geldi ve Arda'nın evde fırlattığı zinciri uzatıp "Bu senin olmalı." dedi.

"Sağ ol." dedim ve zinciri aldım.

Yüzüğü zincire geçirdikten sonra boynuma taktım. Şimdi olmuştu.

"Kimsiniz?" diye sordum.

"Ben Erhan." dedi.

Anında silahı ona doğrulttum. Bu beni ve Cenk'i kaçırmaya çalışan herifti.

"Buraya sana yardıma geldim. Adamlarım bir mallık yapıp size zarar vermişler. Bunun üzerine senin bedenin denizde bulunmayınca seni aradım ve buldum. Şimdi o silahı indir ve konuşalım." dedi.

"Ahmet Bey'i senin adamın öldürdü." dedim.

"Benim adamlarım o gün desteğe gelmişti." dedi.

"Cenk ve beni kaçırmaya çalıştınız." dedim.

"Verdiğim emri yanlış anlamışlar." dedi.

"Size güvenmiyorum." dedim.

Belimden silahımı çıkarıp bana uzattı ve "Seni şimdi sevgilinin yanına götüreceğim. Bu süre boyunca silahım sende kalabilir." dedi.

Silahını aldım ve "Gidelim." dedim.

Tam şoför koltuğuna adamı geçecek iken "Arabada yalnızca biz olacağız. İkiye bir saldırabilirsiniz." dedim.

"İstediğin gibi olsun." dedi ve şoför koltuğuna geçti.

Dolanıp şoför koltuğunun yanındaki yolcu koltuğuna oturdum.

Arabayı normal hızın bir tık altında sürmesi ile gülümsedim. Bu korkmamı gerektirmeyecek kadar az bir hızdı.

Kemerimi taktım ve arkama yaslandım. Cenk beni görünce acaba nasıl tepki verecek?