Kafes Dövüşü

Geldik

Abim arabanın ön koltuğuna otururken biz Efekan ile arka koltuğa geçtik.

"Kendinizi tanıtacak mısınız?" diye sordu abim.

"Pek gerek olduğunu sanmıyorum." dedi.

Efekan "Nasıl? Sizi tanımamız gerekir." dedi.

"Bende size gerekmiyor diyorum. Birazdan eve varacağız." dedi Ahmet Bey.

"Sizi tanımamız gerekmeyecek ise bizi niye evlat edindiniz?" diye sordum.

"Karşılıklı kazanç."

"Bu kazançtaki yerimiz ne?" diye sordu abim.

"Zorlu bir eğitimden sonra kafes dövüşüne çıkacaksınız." dedi.

Abim sertçe "Arabayı durdur!" dedi.

Ahmet Bey hiç istifini bozmadan arabayı durdurdu.

"Efekan, Dilara inin arabadan." dedi abim.

Ahmet Bey arabanın kapılarını kilitledi ve "Sen istiyorsan git. Onlar resmi olarak benim çocuklarım ve onları zorla benden almaya çalışırsan seni mahkemeye veririm. Reşit olduğun için de seni hapishaneye attırmadan durmam." dedi.

Abim "Seni aşağılık herif." dedi sinirle.

"Şimdi kalacak mısın, gidecek misin? Zamanımızı senin için harcayamayız." dedi.

"Arabayı sürmeye devam edebilirsin." dedi abim.

"Doğru karar." dedi Ahmet Bey ve arabayı sürmeye devam etti.

Endişeyle abime ve Efekan'a baktım. Abim ne yapacağını düşünüyordu. Efekan ise stresten ayağını titretiyordu.

"Bu kafes dövüşleri nasıl olacak?" diye sordum.

"Bir yıllık eğitime gireceksiniz. Eğitim boyunca dersleriniz için eve özel hoca gelecek. Bir yılın sonucu kafes dönüşüne çıkacaksınız." dedi.

Abim bir sene okula geç başlamıştı. Bunun sebebi annemlerin vefatını küçüklüğünde atlatamayıp bir yıl psikolojik destek görmesiydi.

"Geldik."

Geldiğimiz villaya baktım. Birçok koruma ile etrafı korunan ev oldukça lüks gözüküyordu.

Bu adam sadece kafes dövüşünden böyle kazanç sağlaması bana ilginç gelmişti.

Kafes dövüşünden ne kadar kazanç gelir diye hiç araştırmamıştım fakat bu kadar da kazanılmaz.