Kafes Dövüşü

Kötü

Hepimiz oturma odasına oturunca "Niye bizi o yere bıraktınız?" diye sordum.

Betül Hanım derin bir nefes aldı ve "Erhan ile gizli bir göreve verilmiştik. Sizi bırakacak kadar güvendiğimiz bir yer yoktu." dedi.

"Sizde zaten önemsiz bunlar. Operasyon bahane bu çocukları yetimhaneye bırakalım dediniz." diyerek sinirle onlara baktım.

Erhan Bey "Tabii öyle olmadı. Yetimhane müdürü ve iki kişi ile daha anlaşarak sizi anne ve babası trafik kazasında ölen çocuklar diye yetimhaneye geçici olarak bıraktık." dedi.

"Sonra da alma gereği mi duymadınız yoksa unuttunuz mu?" diye sordum.

"Biz hala görevdeyken sizi bıraktığımız yetimhanede yangın çıktı. Birçok görevli ve çocuklar can verdi." dedi Betül Hanım.

"O ölen çocukların içinde siz de vardınız." dedi Erhan Bey.

"Bize öldüğünüz söylendi. Sizin cenazenizi yaptık." dedi Betül Hanım.

"Böyle işi dıtlayayım. Ölmeden iki kez gömülmüşüm." dedim. Biri yangında ölür sanır diğeri trafik kazasında geberdi diye düşünür. Hay maşallah!

"Sen mafyalıkta yükselince adın kulağıma ilişti. Hemen sizi araştırmaya başladım ve öz çocuklarımız olduğunu öğrendik." dedi Erhan Bey.

"Sizi yanımıza getirtmek için adamlarımıza haber verdiğimizde emri yanlış anlayarak sizi karşı taraf sanmışlar ve öyle muamele göstermişler." dedi Betül Hanım.

"Sonrasında olanları ise hepimiz biliyoruz." dedim.

Gözlerimin dolduğunu o ana kadar fark etmemiştim.

"Şuan ne yapmam gerektiğini bilmiyorum." dedim.

"Güzelim git sarıl. Bende Tarıklara haber vereyim." dedi Cenk.

Ayağa kalktım ve hızlıca onlara sarıldım. İlk buraya geldiğimde onlara karşı büyük bir kin vardı içimde. Anne ve babam olduklarını kabullenememiştim. Buna rağmen şimdi bu içimdeki oluşan özlem duygusu ağır basmıştı.

Kaç yaşımızda olursak olalım anne ve baba eksikliği çok kötü bir şey. Umarım kimse bunu yaşamaz.