Kafes Dövüşü

Ağır

"Dilara sana yarım saat önce uyan demiştim! Hala yatıyor musun?" diye bağırdı abim.

"Yatmıyorum. Uyandım uyandım." dedim ve uyumaya devam ettim.

Birisi başımdan aşağı su dökünce çığlık attım. Buzlu suyu üstüme boşaltmıştı.

Elinde sürahi ile sırıtan Efekan'a baktım ve "Defol git Efekan." dedim.

Odadan kaçarak çıkınca ayağa kalktım. Ipıslak olmuştum.

"Dilara on dakikaya evden çıkıyoruz. Hızlı ol."  diye bağırdı abim.

"Tamam abi!" diye bağırdım ve banyoya gittim.

Elimi yüzümü yıkadıktan sonra geri odama geçip siyah kot pantolonumu ve siyah sweatshirtimi giydim.

Belime silahımı yerleştirdikten sonra çantamı alıp aşağı kata indim.

"Niye daha önce uyandırmıyorsunuz! Elim ayağıma dolaştı." dedim.

"Bir saattir seni uyandırmaya çalışıyoruz. Sadece ben altı defa geldim." dedi Papatya.

"Benim uykum hafiftir ama bu sefer çok yoruldum herhalde." dedim.

"Atma lan. Sanki seni tanımıyoruz." dedi Efekan.

"Belki biraz ağır olabilir." dedim.

"Biraz mı?" diye sordu abim.

"Tamam baya ağır. Çatışma çıkmazsa uyanmam." dedim.

"Daha fazla gevezelik yapma. Okula geç kalacağız." dedi abim.

"Tamam hadi yürüyelim." dedim.

"Arabayla gideceğiz." dedi Papatya.

"Ne gerek var ya." dedim. Ahmet Bey'in zoru ile ehliyet almıştık ama araba sürmeye pek niyetim yoktu.

"Okul yürüme mesafesi ile uzak ve yetişemeyiz." dedi Papatya.

"Şey o zaman arabayı kim sürüyor?" diye sordum.

"Ben sürerim abicim. Gel hadi." dedi abim. Bu bir yılda çok değişmiştim ama bu korkuyu yenemiyordum. Hala arabalardan hafif tırsıyordum.

Arbaaya binebiliyordum ama biraz hızlanırsa ödüm bokuma karışıyordu.

"Yavaş süreceksin." dedim.

"Merak etme. Yavaş gideceğim." dedi abim.

"Arka koltuğa otururum." dedim ve evden çıktım.