Papatyam | Texting

15.Bölüm

Herkese selamm..

Önce beğenelim mi? ♥️

Ailemize destek olursanız sevinirim 🖤

Bekliyorum ! Öyle bir hava da gel ki, vazgeçmek mümkün olmasın.

Size bir sır vereyim arkadaşlar, medyadaki şarkı Gökyüzü'nün Eylül'ü düşünüp, sigara yaktığı şarkı 😅

Keyifli okumalar.

Gökyüzüyle son konuşmamızın üstünden tam üç saat geçmişti. Ne ben mesaj yazmıştım, ne o. Uzun zamandır giydiğim eteğimin şimdi gözüne batmasını anlayamıyorum.

Kıyafetlerime ailem bile karışmazken başkasının karışmasını tabi ki de önemsemem. Ailemin beni sıkmadığı konulardan biri de evet kıyafet. Tabi bende çok açık giyinmiyordum ama mini etek, elbise ya da şort giydiğim zaman da karışmıyorlardı.

En sonunda teneffüs zamanı Gökyüzü bey mesaj yazmaya tenezzül etti. Neyse ne. Birazcık tripten kimseye zarar gelmez öyle değil mi?

Gökyüzü: Güzelim

Gökyüzü: Mesajları gördüğünü biliyorum

"Müneccim mübarek" diye mırıldandım. E ama haklıyım. Nereden bilecek mesajına üstten baktığımı. Ya da bir dakika? Acaba benim sınıfımdan mı. Hemen etrafıma baktığımda  sınıfta 2-3 tane kız dışında kimse yoktu. Lez değilse tabi. Ay neler diyorum.

Gökyüzü: Hadi ama papatyam.

Gökyüzü: Hem suçlusun, hem güçlü.

Eylül: Ben miyim hem suçlu, hem güçlü olan?

Gökyüzü: Cevap yazacağını biliyordum.

Gökyüzü: Bu arada evet.

Eylül: Saçmalıyorsun.

Eylül: Bir şeye sinirlendiğin için sinirini benden çıkardın.

Eylül: Bana mesaj yazdığın dönemden bile önce ben bu boyda etekle geziyordum.

Gökyüzü: Şimdi dikkat ettim çünkü,

Gökyüzü: Eteğin boyu uzanacak.

Eylül: Pardon?

Eylül: Kimse benim kıyafetime karışamaz.

Gökyüzü: Ben karışırım.

Eylül: Hayır, karışamazsın.

Gökyüzü: Dizinin üzerinde olacak.

Eylül: Hayır, uzun etek sevmiyorum.

Gökyüzü: Dizinin bir tık üzerinde olacak.

Eylül: Hayır, eteğimi de boyunu da seviyorum ben.

Gökyüzü: Ben sevmiyorum .

Gökyüzü: Onu ne yapacağız?

Eylül: Sadece benim sevmem önemli.

Gökyüzü: Ah be papatya, ne yapacağım seninle

                                                                    Görüldü

Daha çok kendine sorar gibiydi.. yani bana sorsa bile cevap vereceğim bir şey yoktu diye hiçbir şey yazmadım.

▪️▪️▪️

Sonunda tüm dersler bitmişti. Bugün Mert okuldan çıkışta direkt babasının şirketine gidecekti. O yüzden yalnız dönecektim eve. Benim için sorun yoktu aslında. Müzik dinlerdim yolda. Çantamı toparlayıp, kulaklığımı çıkarttım. Ceketimi de giymeyi ihmal etmedim. Sınıf sıcak olduğu için çıkarmıştım. Bunları yapana kadar hemen hemen herkes sınıftan çıkmıştı. Çıkışa doğru ilerilediğim de birinin de arkamdan geldiğini anladım. Normal bu, okuldayız. Ama mesafe biraz açılınca arkamda olduğunu düşündüğüm kişi "Papatya, dur." diye seslendi. Koridorda ikimiz dışında biri olmadığı için bana seslendiğini anladım. Normal zamanda olsaydım durmazdım ama Gökyüzü bana o kadar çok papatya diyor ki, refleks olarak durdum.

"Nereye böyle papatya?" diyen kişiye dönünce bana sırıtarak yaklaşan bir Serhan gördüm. Gözlerim fal taşı gibi açıldı. Gökyüzü Serhan olamazdı değil mi? Bu en son isteyeceğim şey bile olmaz..

Bölüm sonu..

Umarım beğenmişsinizdir..♥️

Vote atmayı, yorum yapmayı unutmayınız.. ✨

Seviliyorsunuz..🖤