Crashed On You

Kabanata 17

Ang tagpo kanina ay pilit na binabagabag ang aking isipan. I searched a word Rad from the internet but it was just a nonsense information. I bit my lower lip and sighed, parang may hindi tama.

I tilted my head, the way he pronounce the word, kakaiba e. Matagal ko ng napapansin iyon, or he might took a college degree

I stopped. Hindi ko pa iyon natatanong sa kanya. Ang dami niya ng nalalaman sa akin, ngunit ang tanging alam ko lang ukol sa kanya ay pamangkin siya ni Mang Densyo. Masyado yata akong nawili sa kanya presensiya at hindi na inisip ang mga bagay na iyon.

When I first saw him, he doesn't look like an ordinary man. I shook my head, but why would he rather choose to work as a trabahador?

Wait, or I might just overthinking and hallucinating things. I'm just too stress on what's happening in my life! Maybe I can ask him about that, but now I have business to do.

I looked at Esteban who furiously driving me home. My main problem is, how to get out of this situation and how to get rid of this man. Masyadong malaki ang problema ko para isipin pa iyon.

Wala akong kibo buong biyahe, hindi pa rin kasi mawala ang galit at inis ko sa kanyang ginawa. He wasn't sorry though, sinasadya niya iyon para matakot ako sa kanya.

Sumulyap ako kay Esteban na seryoso pa rin ang tingin. Nakakatakot pa rin ang itsura niya, he look good pero mukhang hindi gagawa ng mabuti.

I shook my head in disbelief, pano na-in love dito si Thalia? Wala man yatang magandang katangian ang lalaking ito. I hissed, kung si Rad lamang sana wala na akong problema.

Naisip ko naman siya, at naalala nanaman ang nangyare sa amin kagabe.

" You hate me that much ha!" He broke the silence between us and smirked while his eyes were still on the road.

Tumikhim ako at umupo ng maayos. " I don't ask you to like me though." Dugtong pa nito na mas lalo kong ikinainis.

Ayokong makipagtalo sa kanya.

Umirap ako at napailing, I really don't get it. Pano nasabi ni Thalia na mahuhulog ako sa kanya? The way he talk and smirked make me wanna punch him. Naghalukipkip ako at tumingin sa labas, ayoko siyang kausapin. Ayokong masira pa ang araw ko.

Naiinis ako kay Mama!

She planned this, alam ko. Anong akala niya magiging mas malapit kami sa ginagawa niya?

Duh, never.

Hindi na magbabago ang tingin ko sa lalaking ito.

Paghatid nito sa akin ay kusa na akong lumabas, bastos na kung bastos pero hindi ko siya inimbitang pumasok sa mansyon at naglakad na papasok.

" Señorita..." Salubong sa akin ni Perla na sumulyap sa sasakyan ni Esteban na ngayon ay paalis na.

Tumaas ang kilay ko dito. " Sayang at hindi man lang sumaglit si Señorito Esteban." Kunot noong saad nito habang ang tingin ay nasa sasakyan niya pa rin.

" Busy daw!" Walang gana kong sagot at tumuloy na sa aking silid.

Sumalubong naman kaagad sa akin si Katya upang tulungan ako sa pagpapalit ng damit.

Sumakit ang katawan ko sa tagpong iyon, kapag kasama ko ang mga Hernandez pakiramdam ko ay robot ako na kailangan kong kumilos na naaayon sa timpla nila.

Nakakainis!

.

It was eight thirty in the evening and I was waiting for him to climb up on my room. Halos kakauwi lang nila Mama, at pinapanalangin na sana ay tutungo siya dito. I just wanted to see him.