21: Göğsünün Zehirli Mahzeni.

47 3 0
                                    

Çağan Şengül & Sezgin Alkan - Tablo

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Çağan Şengül & Sezgin Alkan - Tablo

Çağan Şengül - Savaşmadan Ölemem

Gökhan Kırdar - Yağmur

Kayahan - Emrin Olur

Buzuki Orhan - Seni Alırsa Fırtına

Ferda Anıl Yarkın - Üzülme

Koşuşturmalarım; sanki arkamdan birisi beni takip ediyor ve ben ondan kaçmak için çabalıyormuşum hissini bana vaat ediyordu.

Fakat böyle bir şey yoktu.

Defilenin son hazırlıklarında her şeyi gözlemleyebilmek için buradaydım. Ama sadece izlemekle, sormakla yetinmemiş karşımdaki insanlara yardım edemeden duramamıştım.

Haliyle bu, bana ağır bir yorgunluk olarak geri dönüş sağlamıştı. Yorgunluğuma karşın ise üzerimden büyük bir yükün kalktığını da hissediyordum çünkü defilenin daha tamamlanmamış görüntüsüyle bile benim içimde çoktan tamamlanmıştı. Emekleri en yakından görmek, o emeklerde katkıda bulunmak ve herkesin çabasının niçin olduğunu bilmek, yapılan tüm işleri güzelleştirmişti. Hakiki emeğin olduğu her iş güzeldi ve er ya da geç, mutlaka emeklerin değeri görülecekti. Buna inanıyordum. Hem de tüm kalbimle. Belki bu defileye gelenler sadece görüntüsüne şahit olacaktı ama benim tasarımlarım bir kişinin bile kalbine dokunursa, işte o zaman ben gerçekten başarmış olacaktım. Tüm emeğim de bu yüzdendi; birilerinin kalbine dokunmak isteğimdendi. Benim için birilerinin kalbine dokunmak en büyük ödüldü. Bu yüzden bu işi yapıyordum.

Düşüncelerim zihnimde cirit atarken bir yandan da biraz önce kendime aldığım bitki çayının kokusunu içime çekiyor, sıcaklığının yüzümü ve ellerimi ısıtmasına müsaade ediyordum. Dinlenirken bitki çayı tercih etmiştim çünkü defileyle ilgili olmasa da bu akşam Rüzgar'la beraber gideceğimiz davet için biraz gergindim, onun azalması için almıştım. Dudaklarımı karton bardağa usulca yasladım ve sıcak sıvıyı içime misafir ettim. Oturduğum koltuğun karşısında bir ayna vardı, o aynadaki kendimle göz göze geldiğimde yavaşça yüzümü süzdüm.

Buradaki yardımlarım sonrasında Rüzgar'a kısaca bir mesaj atmıştım ve beni almasını rica etmiştim. Ardından onun da onaylayan mesajıyla beraber hazırlanmaya başlamıştım. Moda evinden gelen arkadaşım Bade'den ufak bir istekte bulunarak bana bir şeyler almasını istemiştim ama o, zaten birkaç saat giyeceğimi kendisine söylediğim için moda evinden ödünç almayı tercih etmişti. Açıkçası benim için fark etmezdi. Moda evinde benim dışımda da çok güzel tasarım yapan kişiler vardı ve defilemden bir gece evvel, çalıştığım moda evinin kıyafetini taşımak bana oldukça gurur verirdi. Bu yüzden severek kabul etmiştim.

Tehlikeye Adım Adım Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin