EFLÂ ➳ bxb

1.

[Düzenleme]

Merhaba ꒰⑅•ᴗ•⑅꒱,
Eflâ benim ilk kurgum olduğu için bolca mantık hatasına ve yazım yanlışına sahip. Mazur görün lütfen.

Bu hikayede oldukça fazla tetikleyici unsur var,lütfen etkilenecekseniz okumayın.

İyi okumalar☁️✨

*
Son kez altımdaki şerefsize yumruğu geçirip ayağa kalktım. Bıkmıştım yemin ederim. Hırsımı alamayıp bir tekme daha attığımda inlediğini görünce yarım ağız sırıttım.
Sinirden güldüğümü fark edince delirdiğimi düşündüm.

Acıyan dudağımla bir küfür savururken gözlerimle çantamı aramaya başladım. Bir anda üzerime çullandıkları için rastgele bir yere fırlatmıştım.

Çantayı bulduğumda sinirle gözlerimi kapattım. Şansımı sikeyim ki,fermuarı açık kalan bölmedeki her şey etrafa saçılmıştı.

Yere saçılmış kağıtları hızla toplayıp çantama bastım. Biraz ilerideki kalemliğimi almak için eğildim. Ağrıyan belimle dişlerimi sıktım.

Kalemliği alıp çantama koyduğumda hemen ağzını kapayıp çantayı omzuma astım. Sızlayan kemiklerimle sokaktan çıktım.

Bir anda ne olduğunu anlamadığım için sağlam dayak yemiştim. Saldıran çocuklardan sadece ikisini tanıyordum.

Birkaç gün önce takıldığım çocukla okulun tuvaletinde basmışlardı bizi.
Fakat ses çıkarmamış,görmezden gelmişlerdi. Ben de sorun olmadığını sanmıştım.

Neye bu kadar kinlendiklerini anlamıyordum. Adam toplayıp saldıracak kadar ne yapmış olabileceğimi düşünüyor ancak bir sonuca ulaşamıyordum. Sikilen onların götüymüş gibi davranmaları saçmaydı.

Sayı üstünlükleri yüzünden ağzımı yüzümü dağıtmışlardı fakat karşılık verdiğimde duraksamışlardı. Büyük ihtimal korkağın teki olduğumu dövüp gideceklerini sanıyorlardı. Duraksamalarından faydalanıp birini indirdiğimde her şey tersine dönmüştü.

Hepsini dinlene dinlene dövmüştüm. Stres atmıştım bir nevi ama yanan canım hiçte güzel hissettirmiyordu.

Düşüncelerime ara verip sokağa baktığımda ağlayacak hale geldim. Barlar sokağındaydım. Bendeki şansı kuşa taksak denizaltı çarpardı o derece yani.

Boydan boya sarhoşlarla dolu sokağa baktığımda yüzümü buruşturdum. Bir an önce çıkmak istiyordum. Ayağımdaki sızıyı görmezden gelip hızlandım.

Tam köşeye geldiğimde gözgöze geldiğim siyah gözlerle kilitlendik.
Gözüme gelen kanla acıyla tıslayıp önüme döndüğümde kısık sesle küfrettim.

Kanı hafifçe silerken kaşımdaki yara sızlamıştı. Umursamadım,alışıktım zaten.

Seri adımlarla ilerlerken kararan gökyüzüne bakıp iç çektim.

Boku yemiştim.

**

Kapıyı açan ölü gözler beni süzerken eve girdim.

"Bu halin ne?" annemin kısık sesi kulaklarıma zoe ulaşırken gözlerim onu buldu. Soluk teninin üzerine dökülmüş parlak saçlarıyla güzel ve aynı zamanda fazlasıyla ölü görünüyordu.

"Boşver.Evde mi?" başını yavaşça salladığında yutkundum.

Sesimizi duyduğuna emin olduğum için geri dönüşüm yoktu. Yavaşça salona girdiğimde ayakta öfkeyle soluyan babamı gördüm.

Baba demeye bin şahit isteyen şahıs beni görünce hızla yanıma geldi.

"Nerdesin sen orospu çocuğu?!" yanağıma aldığım darbeyle gözlerim yaşardı.

"Bu halin en he? İt kopuk mu olacaksın başımıza sen?!" yakamı sıkıp tekrar vurduğunda gözlerimi kapattım.

Geçen saniyelere babamın hakaret dolu sözleri,ruhuma kamçı gibi inen elleri karışıyordu.

Elli sekizinci dakikada yorulmuş olmalı ki üzerimdeb çekildi ve kalkıp gitti.

Ruhum çekilmiş gibi hissederken başından beri köşede sessizce izleyen annem yanıma geldi.

"Neden yapıyorsun bunu kendine oğlum, seni daha kaç kere uyarmam lazım..?" gözlerinden akan yaşlar yüzüme düşüp kendi yaşlarıma karışırken konuştu.

"50,51.." mırıltımı duyunca ağzını kapatıp ağlamaya devam etti.

"Yapma,"

"55-"

"Yapma dedim sana!" çığlıkvari sesiyle bağırdığında anında pişman olmuştu. Gözleri ruhunu apaçık ortaya seriyordu kadının.

"Özür dilerim, kalk hadi pansuman yapalım." titrek sesiyle beni kaldırdığında sendeledim.

Yardımcıların müdahele etmesi yasak olduğu için kimse ses çıkaramıyordu.

Bir odaya girdiğimizde annem ilk yardım çantasını getirdi.

Yine birbirimizin yarasını sarıyorduk...
*