The Talkative Captain (Adolescents Ardour Series #1)

Chapter 41: The Deal

Paggising ko ay agad akong naligo at nagbihis bago dumiretso sa school.

Ngayon ako iseseminar at ipapakilala sa lahat ang bagong chairman ng A2 Batch.

Nang makarating ay agad akong sinalubong ng ibang teachers na dati ay ka-pwesto ko lang.

"Good morning, chairman." Bati nila.

Tumikhim ako. "Good morning." Bati ko pabalik. Hindi ako sanay nang medyo yumuyuko pa sila.

Nang makarating sa seminar room ay medyo kaunti pa lamang ang naroon. Mga head teachers, chairman sa iba't ibang batch, head officers, at ang dating chairman.

"Good morning." Inunahan ko na sila.

"Good morning, chairman." Agad na bati nila.

"Good morning, chairman." Bati pa ng nahuli.

Sinuklian ko lang sila ng matamis na ngiti bago umupo sa pwesto ko.

Maya maya pa ay dumating na ang mas mataas sa amin, sabay sabay kaming bumati at umupo.

"Good morning, everyone. So I expect that you heard this already, I felt exhausted this past few days very easily, and my doctor said that it's because I'm getting old. Me and my family decided already to stop myself from working. And about that, me and the." Tinuro niya ang mga naroon. "Have chosen, and that was you." Nginitian ako ng dating chairman.

"And we're here to guide you-"

Bigla naglakbay ang isip ko. Oo nga pala at pangarap ko ito, at pangarap ito sa akin ng magulang ko. Pero... Sasaya ba ako rito?

Piliin mo kung ano ang makakapagpasaya sa 'yo.

Napabuntong hininga ako. "Excuse me. Mrs. Ackerman and..." Nilingon ko ang mga naroon. "It may disappoint you but I think I can't stand long in this position." Pag-amin ko.

"What do you mean, Ms. Del Mundo?" Tanong nila.

Huminga ako ng malalim. "Because... I want to go back to the Philippines, where I grew up."

"Then, are you saying that-"

"Yes, chairman. And I'm very sorry, please accept my apologies. But... Maybe it's not for me." Ngumiti ako.

Tinitigan nila ako. "Well, we can't control you, your decisions is your decisions."

Napangiti ako. "Thank you so much!"

Ngumiti rin sila. "By the way, what comes in your mind and you decided to go back to your country and leave this opportunity?" Tanong ng head.

Napangiti ako. "Sir, I'm getting old too." Sagot ko, nagtawanan sila. "I'm turning 25 and still, I have no suitor. I don't want to live without family." Nagtawanan kami ulit.

"Then, when is your flight?" Tanong ng isa pa.

Uminom ako. "Uh, I haven't planned yet but I'm sure. I will just talked to my parents and fix some things here and, yeah." Tumango ako.

"Okay then, so we will expect you to come back here again but that time, you are with your own husband and son or daughter." Ngumiti sila.

Nangilid ang luha ko sa saya. "Thank you so much, chairman, Mrs. Ackerman." Tinanguan ko rin ang mga mga naroon. "And I'm very sorry for wasting your time."

"It's okay, go ahead and choose the way where you are happy." Nginitian nila ako, tumango ako nagpasalamat bago umalis. Mag-uusap pa kasi sila para sa gagawing chairman.

Parang gumaan ang pasanin ko. Oo nga at pangarap ko talaga 'yon, pero sapat na itong narating ko para enjoy-in ang buhay ko.

Tuloy pa rin ang pagturo ko habang nandito ako, pero pumayag na sila na mag-resign ako anytime. Tinapos ko ang magturo sa unang section ko bago ako umalis para kumain.