"អ្នកណាបង្រៀននាងឲ្យសុំទោសបែបអត់
មាយាទបែបនេះ"
នាងក្រមុំអោនមុខចុះ ខំបិទភ្នែកឃាំងទឹកភ្នែក
កុំឲ្យស្រក់នៅចំពោះមុខពួកគេ ព្យាយាមតាំង
អារម្មណ៍ឲ្យល្អ ធ្វើដូចជាគ្មានឈឺចាប់អ្វីបន្ទិច
សោះ។នាងងើយមកវិញ
"ឲ្យខ្ញុំសុំទោសដែលសម្លកមុខអ្នកនាង ហើយសុំទោសដែលមិនបាននិយាយឆ្លើយតបទៅវិញ"
នៅចំណុចចុងក្រោយគឺ ឆេមីន ដឹងខ្លួនឯងថា
ពិតជាខុសមែន គេខំនិយាយរាក់ទាក់ តែនាង
រវល់តែភ្លឹកមិនបានដឹងថាគេនិយាយអ្វី
"ពេញចិត្តបងឬនៅ"
នាងក្រមុំងាកទៅសួរបញ្ឃឺ នាយកម្លោះ ដែល
កំពុងអង្គុយអោបកិតកៀកកាយជាមួយស្រី
ម្នាក់នោះនៅលើគ្រែអ្នកជំងឺ ដោយមិនក្រែងចិត្ត
ថ្លើមនាងជាភរិយាបន្ទិចសោះ។
"បានហើយ!"
ចប់សម្ដីគេងាកមកនិយាយជាមួយអ្នកនៅជិតខ្លួនម្ដងទុកឲ្យនាងក្រមុំនៅឈរមើលសកម្មភាព
ពួកគេ ដូចយកបន្លាមកចាក់ទ្រូង
"អូនយ៉ាងមិចខ្លះហើយ? គ្រាន់បើឬនៅ?"
"អូនបានធូរខ្លះហើយ ជាពិសេសពេលឃើញ
បងមកសួរសុខទុក្ខបែបនេះទៀត អូនលែងឈឺ"
"សំដីបានអញ្ចឹង ប្រហែលលែងឈឺហើយ"
"ច៎ា អូននឹកបងណាស់ដឹងទេ ថេ! ជុបៗ"
និយាយមិនគ្រប់នាងថែមទាំងលោកមកថើបថ្ពាល់ទាំងគូរបស់ ថេយ៉ុងទៀតផង ហើយងាក
ទៅញញឹមចំអកដាក់ ឆេមីន យ៉ាងលាក់កំណួច ព្រោះតែនាងដឹងថា នាងក្រមុំកំពុងមើលមក
ទើបនាងព្យាយាមបញ្ឃឺឲ្យនាងតូចស្លាប់ចិត្ត ។
ឯថេយ៉ុងក៏មិនបានខឹងនឹង ហាណា គេកាន់តែ
សប្បាយចិត្តមួយកំរិតទៀត ព្រោះគេខាន
ទទួលបានស្នាមថើមនេះជាយូរមកហើយ។តែគេមិនបានដឹងហើយថានេះជាស្នាមថើមក្លែងក្លាយ
YOU ARE READING
ភរិយាសម្អប់
RomanceThis novel has been completed✓ អាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលកើតឡើងដោយសារតែការទទួលខុសត្រូវ មិនបានផ្ដើមចេញពីក្ដីស្រឡាញ់សូម្បីតែបន្តិច តើទៅថ្ងៃមុខនឹងទៅជាយ៉ាងណា?
