The Cold Billionaire

Chapter 39

Habang nasa daan pauwi sa bahay ay pilit kong hinahamig ang sarili ko. I should act normal, I should not be nervous.

I just have to look like I just don't care to everything he does. I need to look indifferent and happy with whatever they have now of his ex-girlfriend .

I sighed. Trying to pacify myself. Natinag ako ng maramdaman ang mahigpit na pisil ni Kriz saking kamay.

Banayad akong ngumiti and give her a assuring look. Then I mouthed, I'm fine.

Matapos maihatid ay agad syang nagpaalam. Ipinahatid ko sya sa driver upang wag ng pumara pa ng taxi. Mabilis akong pumasok sa loob ng villa. Pilit paring pinapatatag ang sarili ko. I readied myself for whatever that might happen.

Nadatnan ko syang nakaupo sa sofa sa living room. Nakadekwatro at malamig ang tingin na ipinukol sakin. Without a word, naupo ako sa upuang kaharap ng kanya.

Mariin ang pagkakalapat ng kanyang mga labi. Mataman lamang nya akong tinitigan. Isang pilit na ngiti ang sumilay saking mga labi.

Ang sarap palakpakan ng sarili ko. Pwede na ba akong mag artista, at galing kong umakting eh.

"Nag dinner kana?" Kaswal kong tanong sa kanya. " Nag dinner na kasi ako kina Kriz eh" imporma ko sa kanya habang pilit na matamis na nginingitian sya. Hindi man lng nagbago ang madilim na ekspresyon sa kanyang mukha.

Gaya ng dati tila ineeksamin kung ano ba talaga ang nararamdaman ko ng mga oras na iyon.

"Hey, Drei" pinitik ko pa ang kunwari ang aking daliri sa harapan nya. "You there?" I tried to sound as if I was just joking around.

"Hindi pa, hinihintay kita" malamig pa sa yelo na sagot nya. Oh will alangan namang gaya ng dati na may halong init at lambing ang bawat salitang bigkasin nya. Nanlalamig na sya dahil nay iba ng nagpapainit sa kanya. I almost smirk and sighed at the thought of it.

"Naku, pasensya kana, gusto ko sabayan na lng kita? I can still eat para may kasama ka" kunway malungkot ako dahil hinihintay Pala nya ako.

"Wag na, baka busog kana" he refuse.

Agad akong tumayo at hinatak sya sa dining room. "Ano kaba basta para sayo, sana tinext mo ako para sabay na tayong kumain kanina at umuwi ako ng maaga" ani ko.

"Hmm... I just thought na alam mo namang palagi kitang gusto na masabay kumain." walang ano anoy sabi na na ikinatigil ko bahagya.

"Ay parang nagtatampo Ka ah" saka marahang kinurot ang tagiliran nya. "Naku nagtatampo ang gwapong asawa ko" biro ko pa sa kanya.

Ipinaghila nya ako ng upuan, saka inalalayang maupo. Bago sya naupo at upuan nya. Pinaglagyan nya rin ng kaunting kanin at ulam ang aking plato bago nya inasikaso ang sarili. One thing I'll miss about him. He was always been so thoughtful of me kahit pa nanggagalaiti sya sa galit at napaka suplado nya eh sadyang pinapakita nya parin at pinaparamdam ang pagiging gentleman nya.

"Mukhang hindi kana galit sakin ah" nakataas ang isang kilay nya.

Matamis akong ngumiti. " Bat naman ako magagalit saiyo. Ikaw lng naman itong palaging highblood sakin ah".

With that he looked at me intently at malamlam ang matang sinabi sakin ang mga katagang "I just don't like it na lumalapit ka sa ibang mga lalaki lalo na doon sa ex mo. I knew how much you adore that man before . Ayoko ring nagpupunta ka bar ng hindi ako kasama, makakapatay ako ng hindi oras" sabi nya saka sumubo ng pagkain.

His voice was full of possessiveness and that he wanted to own me fully only to his.

The nerve of this man. Sya kahit anong oras pwedeng makipag lampungan doon sa Shantal na iyon samantalang ako eh hindi kahit na walang malisya naman yong pagkikita namin ni Baste.

"Ang oa mo alam mo iyon" mabilis kong tinapos ang kinakain ko. Saka nagpaalam sa kanya " pwede bang mauna na akong umakyat, napagod ako sa dami ng ginawa naming research papers eh" sa malambing na tono.

"Of course, and please let's sleep in our room. I can't sleep well without you by my side." Malamlam ang kanyang mga mata habang nakatingin sakin.

"O-okay" sang ayon ko. "Ako rin eh" a part of me was telling the truth. Talagang gusto ko na palaging nasa tabi nya lng. 

Agad gumuhit ang isang matamis na ngiti sa labi nya. How can he be so this handsome, I want to run our distance and be locked in his arms. In an instant nangilid na naman ang mga luha ko kaya agad akong tumalikod upang itago ang mga iyon.

"Go get some rest" habol nya. "Well attend tomorrow your friends, parents  wedding anniversary. They are inviting us, we'll go there together".

"O-okay" Hindi na ako nag protesta at nagtabong pa, maingat na pumanhik na lng ako sa taas. Kung diko lng malamang buntis ako ay baka tinakbo ko na iyon.

That night, magkatabi kaming natulog. Kahit pagod na pagod ako ay kayhirap para sakin na dalawin ng antok. Pinagmamasdan ko lng sya habang natutulog.  I suppress the urge to touch his face, to brush my finger in his hair. My love you are going to be a father. How I wish I just can tell him that, and watch how he reacts after telling it to him.

I wonder what it feels like to plan our future togetherness with our child.

That feeling of how we will plan everything together. What name we will give to our child. That feeling that we will both see and witness our child's growth and milestones.  Our child's first cry,  first meal, first step, that moment we will hear our child calling us mommy and daddy.

Tila may sariling utak ang aking mga mata ng tumulo bigla ang aking mga luha. I will witness all of it alone with our child. I'm sorry Drei. Pero hindi Kita pwedeng itali at angkinin dahil lng sa buntis ako. Mahal Kita, at dahil Mahal Kita I'm willing to sacrifice my happiness to be with you just to give you your own happiness. It hurts knowing your happiness is not gonna found within me.

With that I lean closer to him. In an instant he wrap me tightly in his arms. Then slowly I drifted to sleep.