Bir adım sonra hiçliğe karışacaktım. Bir adım sonumu belirleyecekti. Gözyaşlarım gözümden intihar ederken onlar kadar cesur olup o bir adımı atmak üzereydim "Dur!" sesini duymamla bir an da gelen cesaretim geri gitmişti. Arkama dönmedim ama harekette etmiyordum. Biliyordum ki bu da hayaldi diğer her şey gibi. Gözyaşlarım hala akmaya devam ederken "Gerçek olup olmadığını nasıl bilebilirim ki?" diye sordum boğuk çıkan sesimle. Hiç tanımadığım o ses "Şu anda bilemezsin ama istersen zamanla bunu ispatlayabilirim" diye cevap verdi. Daha önceki hayallerim kendilerini ispatlamak gibi bir girişimde bulunmamıştı. Hala emin olamıyordum ama sonsuzluğa kavuşacağım o bir adımı atmadım. Atamadım. Hayallerimin arasında bir gerçeğe ihtiyacım vardı çünkü.