EFSUNKAR

Sevmek yürek ister derdi babam. Kendisinin yüreksiz olduğunu, o yüzden beni sevemediğini söylerdi.

Ben doğarken annesini öldürmüş, bu yüzden babası tarafından ölüden beter edilmiş bir genç kızdım.

Zor olan bu hayatta hiç mutlu olamayacağımı sanarken, ona rastladım.

Arslan Karanoğlu'na.

Adına destanlar yazılacak kadar yakışıklı, İstanbul kadar güçlüydü.

Beni sevsin istedim.

Belki biraz beni canımdan bezdirmişti ancak sonunda sevmişti.

Hemde çok güzel sevmişti.