Yazar(?) Notu: Pek içime sinmedi ama atmak istedim.
"Tom!" Hermione koşarak indi ve Tom'un yanağını iki kere öptü.
"Ne oldu?" Tom gözlerini kitabından ayırmadı, Hermione'ye bakma zahmetinde bile bulunmadı.
Hermione, Tom'un yanına oturdu:
"Ne demek ne oldu, Tom? Hâlâ doğum gününü önemsemediğini söyleme sakın!"
Tom kitabı kapatıp masanın üzerine fırlattı:
"Yine mi aynı konu?"
Hermione heyecanla başını salladı. Tom 'öf'leyerek yerinden kalktı, Hermione de mutfağa kadar peşinden geldi:
"Ya neden böyle yapıyorsun ki? Kırma beni!"
Tom bir bardağa su doldurup içti:
"Gerçekten Hermione, bunu daha önce konuştuğumuzu hatırlıyorum. Her yıl aynı muhabbet."
"Ama bu benim suçum değil ki! Sanki ben şey yaptım... Şey..." bir anlık sinirle kelimeler ağzından dökülüvermişti işte... Tom gözlerini devirdi, elindeki bardağı lavabonun kenarına koydu ve salona geri döndü.
"Tom öyle demek istemedim!" Hermione koşarak gelip çoktan kitabını eline almış Tom'un yanına oturdu "Çok kızdın mı?"
Tom cevap vermedi. Hermione:
"Tom, cevap vermeyecek misin?" Hermione kaşlarını kaldırdı, Tom'un duygularını anlamaya çalışıyordu ama bu neredeyse imkansızdı.
"Bana öyle bakma, sana kızmadım."
Hermione kocaman gülümsedi. Tom:
"Ama hâlâ doğum günümü kutlamana izin vermeyeceğim."
"Of, Tom!" Hermione somurtarak koltuğa uzandı.
Tom kitabı kapatıp dizinin üzerine koydu, Hermione'nin elini tutup çekti ve oturmasını sağladı.
"Tamam tamam," Tom ellerini teslim olur gibi kaldırdı "Sen kazandın."
