Konu siriusblacksu ya aittir.
Hermione asasını sıkıca kavradı ve öne atıldı. Derin bir nefes aldı. Bu laneti söyleyebilmek bile onun için çok zorken nasıl sevdiğine karşı kullanabilirdi? Yapmalıydı, madem Tom onu dinlememişti... Bir anlık cesaret ile bağırarak büyülü kelimeleri söyleyiverdi. Voldemort pul pul yok olurken Hermione ağlıyordu, dizlerinin üzerine çöktüğü gibi tüm avluda sevinç çığlıkları yükseldi. Harry bir anda asasının rahatlaması ile yere düştü.
Hermione bir süre yalnızca oturup ağladı. Harry, Ginny ve Ron koşarak yanına geldiklerinde bile ses çıkartmadı. Luna ise önce onunla ilgilenmeye çalıştıysa da yalnızlık istediğini fark edip uzaklaştı. Hermione yanındaki Weasley kalabalığını umursamadan kalktı.
"Biraz yalnız kalmak istiyorum, lütfen"
Hepsi onu anlayışla karşılayıp önünden çekildiler. Hermione her zaman Tom ile oturdukları dağa çıktı. Burayı ikisi de çok severdi. Hermione elleri ile kaba toprağı kazıp oradan bir bileklik çıkarttı. Bilekliği koluna takıp uçuruma ilerledi ve kendini sonsuzluğa bıraktı. Bu vicdan azabı ile yaşamak yerine ölmeyi tercih ederdi, kim olsa bunu yapardı.
Umarım beğenmişsinizdir.
