Ik zit in bed. Ik zou nu eigenlijk moeten slapen, maar ik ben rechtop gaat zitten tegen de achterkant van mijn bed. Ik heb een kussen achter me gelegd. Er spookt maar één vraag door me heen: 'Wie ken ik die alopecia heeft?' Waarom ik er zo mee bezig ben, ik heb geen idee. Het is donker om me heen, ik voel me leeg, maar mijn hoofd is overvol. Ik denk aan iedereen die ik ken. Ik kom niet verder dan mijn oom. Er word gezegd dat er veel mensen zijn die alopecia hebben, maar ik kan niemand verzinnen. Ik voel me opeens alleen. 'Niemand?', ik fluister, want het is al laat.
Mijn gymleraar! Ik schreeuw in mezelf. Is dit serieus? Heb ik iemand ontdekt die alopecia heeft? Ik besluit mijn telefoon te pakken en een foto van hem te googelen. Zijn foto komt direct naar voren. Ik kijk naar de foto. Nee... Geen teken van alopecia te bekennen. Het klinkt misschien gek, maar ik kan direct zien of iemand alopecia heeft. Mijn gymleraar heeft nog veel haar, hij heeft het gewoon gemillimeterd.
Niet teleurgesteld, maar ook niet opgelucht leg ik mijn telefoon weg en ga ik weer liggen. Niemand verdient het om alopecia te hebben, dus eigenlijk ben ik wel blij dat hij geen alopecia heeft.
Met nog steeds geen idee of er nog iemand om me heen is met alopecia val ik in slaap. Slaap lekker! 😴
JE LEEST
Hoe alopecia haar leven op de kop zette
Non-FictionHallo! Dit boek gaat over een meisje genaamd Mirjam. Ze krijgt te maken met alopecia. Zij neemt jou in dit verhaal mee over hoe haar traject met alopecia verliep. Credits naar @lowalowa1 voor het maken van de cover!
