Ik sta weer voor de spiegel. Dit keer niet thuis, maar in de kleedkamer van de gymzaal. We hebben net gegymd en ik kijk mezelf aan in de spiegel. Mijn 'pony' staat omhoog als een hanenkam en er hangen plukken aan de zijkant over mijn oren. Het ziet er niet uit. De tranen springen in mijn ogen. Het voelt alsof ik opeens niet meer de keuze heb wat ik in mijn haar kan doen. Ik moet weer terug gaan naar de staart met veel haarlak, zodat alles netjes blijft.
Terwijl we weer richting school lopen vanaf de gymzaal zit ik aan mijn haar. Ik probeer het in model te krijgen, maar het lukt niet. Het enige wat ik op dit moment heb is een elastiekje. Zonder borstel en haarlak gaat het niet lukken. Ik moet dus wachten tot ik weer op school ben. Het voelt weer alsof iedereen mij aankijkt. Dat ze denken: 'Wat heeft die nou weer met haar haar gedaan?' Ondertussen weet niemand wat er echt aan de hand is. Ik wil dit zo snel mogelijk weer goed hebben.
Zodra we weer op school zijn en in het lokaal zijn aangekomen pak ik direct mijn borstel. Ik trek het elastiekje uit mijn haar en maak een nieuwe staart in mijn haar. Ik spuit er een beetje haarlak in en voel me daarna direct weer goed. Mijn haar ziet er weer normaal uit en niemand zal mij gek aankijken.
JE LEEST
Hoe alopecia haar leven op de kop zette
Non-FictionHallo! Dit boek gaat over een meisje genaamd Mirjam. Ze krijgt te maken met alopecia. Zij neemt jou in dit verhaal mee over hoe haar traject met alopecia verliep. Credits naar @lowalowa1 voor het maken van de cover!
