Wow. Wat gaat de tijd snel. Ik heb de afgelopen tijden veel verdriet gehad. Onmacht, onzekerheid. En nu sta ik hier. Ik ben gisteren naar de kapper geweest. Iets waar ik een jaar geleden veel moeite mee had. Ik had plezier gisteren, echt waar. Bijpraten met de kapper, geen verdriet, maar trots. Trots op mijn haar en alles wat ik heb bereikt.
Vandaag is het besef er. De blijdschap. Ik heb zo veel verdriet gehad aan alles wat me is overkomen. Alles waar ik niks aan kon doen is gewoon opgelost. Ik ben niet gelovig, maar God heeft me een druk in de rug gegeven.
De tijd is snel gegaan. Ik ben weer blij, tevreden. Ik heb veel. Een fijne familie, goede vrienden en haar. Ik durf open te zijn, over wat ik heb meegemaakt en wat ik heb gedaan. Mijn verdriet. Ik ben blij dat ik ooit aan dit boek ben begonnen. Mijn verdriet heb ik erin gestopt, en het heeft me veel sterker gemaakt. Mijn haar heeft me sterker gemaakt. Ik ben over het verdriet heen, ik kan er normaal over praten.
Zou ik nu de vraag krijgen: 'Zou je het liever niet gehad hebben?' Weet ik niet goed wat ik zou antwoorden. Ik heb nog steeds haar. Een lange bos blonde haren. Geen kale plekken. Ik ben tevreden, ben in gaan zien dat 'kleine' dingen je kapot kunnen maken en als belangrijkste, ik ben tevreden geworden over mezelf!
Waar je ook mee zit, er is altijd licht aan het einde van de tunnel!
Stay strong everyone!
JE LEEST
Hoe alopecia haar leven op de kop zette
Non-FictionHallo! Dit boek gaat over een meisje genaamd Mirjam. Ze krijgt te maken met alopecia. Zij neemt jou in dit verhaal mee over hoe haar traject met alopecia verliep. Credits naar @lowalowa1 voor het maken van de cover!
