Wow. De tijd gaat snel. Ik heb net mijn boek een stukje teruggelezen. Eigenlijk zou ik moeten leren voor de proefwerken deze week, maar ik was natuurlijk alweer afgeleid. Ik bedacht me iets. Volgend jaar ga ik alweer naar de 4e van het VWO. Wow. VWO+ heb ik straks gewoon afgerond. Een gek idee. Ik heb veel meegemaakt de laatste jaren. Docenten in vertrouwen genomen, mijn verdriet ingehouden, maar ook geuit. Over een paar maanden zie ik die docenten nauwelijks meer. Ik kan ze alleen maar toevallig tegen komen. Geen les meer van die docenten.
Toch denk ik dat het op een bepaalde manier heel goed is. Ik kan Alopecia (?) helemaal achter me laten. Het verdriet wat ik er van heb gehad, wow. Soms zijn er echt wel voordelen aan dat de tijd snel gaat. Nu ben ik weer gelukkig, dus de tijd hoeft niet zo snel meer te gaan. Ik wil iedereen vertellen met dit verhaal dat het ooit beter word. Alles is bij mij gewoon goed gekomen.
JE LEEST
Hoe alopecia haar leven op de kop zette
Non-FictionHallo! Dit boek gaat over een meisje genaamd Mirjam. Ze krijgt te maken met alopecia. Zij neemt jou in dit verhaal mee over hoe haar traject met alopecia verliep. Credits naar @lowalowa1 voor het maken van de cover!
