summer🍒malik [tamamlandı]

29.

bu kitabı yazmayı bu kadar sevdiğimi bilmiyordum ama sırf yorumlarınızı görmek için seri bölüm atıyorum😂😂😂

😇

+++

Meyve suyumun pipetini dudaklarımla emerken parmaklarımı bardağa sarmıştım. Zayn ise biraz gergin bir şekilde kahvesini içiyordu.

On beş dakikadır hala konuşmamıştık. Artık bundan sıkılmış olmalı ki boğazını temizledi ve konuşmaya başladı. "Ee? Okulun derslerin falan nasıl?"

"İyi gidiyor. Sürekli çalışıyorum." dedim parmaklarımla oynarken. "Senin işlerin nasıl?"

"Normal, okula gitmediğim günler çalışıyorum, bu ara sık gidemiyorum Shawn bakıyor benim yerime."

"Güzel...Bu sene son herhalde?"

"Kaldığım dersleri verirsem mezun oluyorum evet." dediğinde gülümsedim. "Aynı anda mezuniyet kutlarız. Ne güzel olur." dedim sırıtarak. Alt dudağını dişleyip o da güldü.

"Evet."

Yine birkaç dakika sessiz kaldık. O kadar gergindim ki ne konuşacağımı bilmiyordum.

"Nora."

"Efendim?"

"Kaç gündür soğuksun."

"Öyle miyim?" diye sordum şaşkınlıkla.

"Öylesin. Özellikle mi yapıyorsun?"

"Hayır, hayır yemin ederim yapmıyorum. Farkında bile değildim. Özür dilerim."

"Özür dile diye demiyorum. Bak kaç gün oldu hala o olayın üstünde konuşmadın benimle, kaçıyorsun."

"Sana zaman istiyorum dedim. Sende beni sürekli sıkıştırıp duruyorsun." dedim sinir ve panik karışımıyla.  "Deniyorum işte anlamıyor musun?"

Sabırla bir nefes aldı. "Summer, ama beni yanlış anlıyorsun."

"Hep aynı şeyi söylüyorsun. Sadece kendi duygularını düşünerek hareket ediyorsun, ben seni çok iyi anlıyorum ama beni hiç anlamayan sensin. Hem abime yalan söylüyorum hem senin kalbini kırmamaya çalışıyorum ama sen bir kez bile kendini benim yerime koymaya çalışmadan aceleci davranıyorsun."

Bu kadar açık ve hızlı konuşmama kendim dahil şaşırmışken Zayn ağzı açık beni dinliyordu. Haklı olduğumu o da biliyordu.

"Sadece konuşmak istedim niye böyle tepki veriyorsun?"

"Sen konuşuyorsun ama zor durumda kalan hep ben oluyorum."

"Summer sakin olsana, ben seni anlıyorum."

"Anlamıyorsun."

İstemsizce gözlerim dolmuştu. Zayn yerinden kalkıp yanımdaki sandalyeye oturdu. Geldiğimiz kafe şu an boş olduğu için biraz daha rahattım. Yoksa rezil olmuştuk.

"Ben seni bu kadar kızdırmak istemedim ki."

Aramızda çok az bir mesafe olduğu için heyecandan zar zor nefes alabiliyordum. "Bak bana." dedi eliyle çenemi tutup.

"Seni ne kadar istersen beklerim." dediğinde bu sefer gülümsedim.

"Sadece bilmek istiyorum, gözlerine baktığımda korkuyu görmek, bana güvenemeyeceğini düşünmeni istemiyorum."

"Sana zaten güveniyorum." dedim ve daha fazla dayanamayıp kollarımı boynuna sardım.

Tamam onu şu anlık o anlamda sevmiyordum ama o beni seviyordu. Ve istediğim gibi bu fırsatı kullanabilirdim. Sonuçta Zayn şeydi, yakışıklıydı işte.

Salak olabilirim ama keriz değildim.

Ona sarılıp başımı omuzuna yasladım ve kokusunu içime çektim. Ne güzel kokuyordu.

Elini belimde hissettiğimde ise hemen geri çekildim.

O kadar da değil.

"Hadi gel kalkalım, yürüyelim biraz."

"Tamam."

Zayn hesabı ödedikten sonra kafeden çıktık ve evime giden yolun içine girdik.

"Yılbaşında ne yapıyorsunuz?" diye sordu.

"Bilmem, evdeyiz sadece. Teyzemler gelecek belki. Sen?"

"Shawn kesin derse dışarı gideceğiz."

"Abim rüyasında görür akşam dışarda kutlamayı. Belki sen bize gelirsin.." dedim heyecanla.

"İster misin?"

"İsterim tabii ki." dedim sevinçle.

"Konuşuruz onu bir ara."

"İyi."

Evimin köşesine gelince ikimizde durduk.

"Teşekkür ederim bugün için." dedi.

"Ben teşekkür ederim. Seninle konuşmak çok iyi geliyor." dedim utanarak.

Yerimde duramıyorum ben duramıyorum.

Bunu duymak Zayn'in çok hoşuna gitmiş olacak ki gülümsemeden edemedi .

Sonra yüzü soldu, derin bir nefes alıp hüzünle bana baktı. "Ah Summer, bir bilsen seni nasıl seviyorum."

Heyecandan kalp krizi geçirecektim. Ama sağlığım için bu konuşmanın başladığı her an ondan kaçacaktım.

Söylediği şeye cevap vermedim. Parmak ucumda yükseldim ve yanağına ufak bir öpücük kondurup hemen kaçtım ve hızlı adımlarla apartmana yürüdüm.

+++

POLİİİSSS

İTFAYEEE

KOŞUNNNN YANGIN VAR YANGINNN