summer🍒malik [tamamlandı]

51.

"Bir sorun olmadığına emin misin Summer?"

Karşımda duran sınıf öğretmenime  baktım. Stresten tırnaklarımı bacaklarıma geçirirken yutkunmaya çalıştım. Sürekli herkes üstüme geliyordu. Neden kimse beni rahat bırakmıyordu sadece?

"Eminim." dedim titreyen sesimle. Yüzüne bakamayıp başımı eğdim.

Düşen notlarımdan dolayı sınıftakiler gidince beni konuşmak için beklemişti.

"Son üç denemede sonuncu olmuşsun."

Cevap verememiştim. Ağlamak üzereydim bu yüzden de ağzımı açamadım.

"Ayrıca hocaların da bana sitem etmeye başladı. Derslere geç geliyormuşsun, derste sorulan sorulara cevap vermiyormuşsun."

Dirseğimi masaya yaslayıp elimi alnıma koydum. Of.

Kendimi tutamayıp göz yaşlarımı serbest bıraktım.

"Ailevi bir problem mi var?"

Yaklaşık iki haftadır sürekli odama kapanıp ağladığım için ne kitap ne defter açıyordum. Neden böyle kontrolü kaybettim bilmiyorum sadece artık özgür olmak istiyordum.

"Rehberliğe gidelim istersen."

Beni bırakmayacağını anladığım için başımı salladım.

"Olur ama iyiyim ben."

"Nasıl istersen."

Göz devirip zar zor ayağa kalktım. Ve birlikte sınıftan çıktık.

+

Somurta somurta rehberlik odasından çıktım ve sınıfa doğru yürümeye başladım. Bıktım artık herkesin aptal aptal tavsiyelerinden. Neden insanlar akıllarını sadece kendinlerine saklamıyordu?

Sinirli sinirli sınıfa girip kapıyı kapattım ve sırama oturdum. Elime aptal deneme sonuçlarını tutuşturmuşlardı. Anneme göstermem gerekiyormuş. Zaten ben göstermesem hafta sonu toplantıda öğrenecekti.

Annem beni parçalayacaktı. Ne diyecektim ben ona? Ağlayarak başımı sıraya gömdüm ve hıçkırmaya devam ettim.

Bıktım artık sürekli insanların bana karşı tavırlarından. Sürekli ot gibi ders yapmak zorunda mıydım? Sürekli birinci olup test mi çözmem gerekiyordu?!

"Summer!!"

Jessica'nın sesini duyunca başımı kaldırdım.

"Summer ne oldu? Ne konuştunuz?"

Yutkundum ve göz yaşlarımı sildim.

"Boş şeyler işte. Neymiş neden sonuncu oluyormuşum..Neden sürekli ders dinlemiyormuşum?!"

Jessica ofladı ve bana sarıldı.

"Sen ne dedin?"

"Hiçbir şey. Toplantı varmış haftasonu. Bittim ben."

"Evet duydum. Ama son senemiz zaten kimse çok takılmaz."

"Annemi tanımıyorsun sanki." dedim ve göz devirip saçlarımı düzelttim.

"Üzülme anlar o da seni."

Başımı iki yana salladım.

"Neyse, boşver hadi yemeğe çıkalım."

+

"Bu notların hali ne!"

Annem ateş saçan gözleriyla bana bas bas bağırırken ben sadece koltukta oturup ağlıyordum.