Mafia Queen Meet The Four Heart Throb (UNDER EDITED)

CHAPTER 83: LOVE VERSUS MIND

TRIXI'S POIN OF VIEW:

“Dun ka nga!” Iritabling sabi ni Alice kay Marry.

“Ano na nga?! May label na?”

“Ano ba!”

“Hindi talaga ako bibitaw!” Makulit na sabi ni Marry na nakahawak kay Alice na mukhang nabibigatan na ito.

“Ano bang problema mo?”

“Sabihin mo na kasi!”

“Ang alin nga?”

“May label na?”

“Ano?”

Nahampas ni Marry ang kaniyang noo na tila ay isang engot si Alice.

“Maryusep! Naging kayo na?” Anya niya.

“Nino?”

“Ni Jake!”

“Ano naman ang meron sa kaniya?”

I think nagkukunwari lang si Alice para si Marry naman ang mairitabli. How Smart.

“Anong anong meron sa kaniya?! Stupid! Naging kayo na?” Ulit ni Marry.

Nagkunwari namang nagisip si Alice.

“Ano?! Ano?! Ano?!” Pangungulit niya.

“Ang ano?”

Huminga ng malalim si Marry at agad na umalis sa pagkakahawak kay Alice kaya napangisi si Alice. Bigla na lang humarap sa akin si Marry kaya alam kong ako naman ang kukulitin niya.

“Trixi bati na kayo---”

Hindi ko siya pinatapus at nagkunwari akong may tumitingin sa mga painting at larawan kaya hindi niya natuloy.
Lumapit si Alice sa akin na natatawa habang walang emosyon na nakasunod lang si Marry.

Kwawang baka!

Habang naglalakad kami ay may nabunggo ako. Kaya tumingin pa ako sa kaniya, napasinghap naman ako dahil si Troy lang pala.

“Sorry” Malamig na sabi ko.

“It's been days since nangyari yun, galit ka parin?” Humarap siya sa akin na walang emosyon kaya nilabanan ko ang titig nayun.

“You know what you said to me right?, That day it's just 'I don't know what to call that' yung sinabi mo sa akin kabastosan yun”

“Hmm? Then I'm sorry, sorry kasi ngayon lang ako nag-sorry” Nagulat ako dahil sa sinabi niya ngunit agad ko ring binawi.

“Oh tapus?”

Tumawa siya ngunit halatang sakristo ito. Ngumiwi siya at bigla na lang naging walang emosyon ang pinakita.

“You need to say sorry too”

“Why would I?” Hamon ko.

“Do you think, Magagalit ka ng ganiyan kong pinakinggan mo ang paliwanag ko? Do you think, Hindi ka magiging cold kong nalaman mo ang 'point of view' ko? Besides, nagkamali ka rin. Kong hindi 'niyo' ginawa yun, sa tingin mo mangyayari ito lahat? Sa tingin mo magiging magkaaway tayo? Sa tingin mo naging 'tayo' na sana kong hindi 'niyo' ginawa yun? So, you should say sorry dahil hindi lang ako ang may kasalanan”

Tuluyan na akong natulala sa sinabi niya. Sa subrang haba at sa subrang seryoso. Oo aaminin ko may mali ako.
Tumingin ako kay Marry na nakatingin at nakikinig.

They right, kong hindi ko--- I mean kami, kong hindi lang namin yun ginawa wala sanang ganitong away.

“Then, sorry” Ani ko na umiwas na ng tingin sa akin.

Hindi kami gumalaw at hindi kami nagkatitigan. Ako ang umiwas at ramdam kong nakatitig parin siya sa akin.

“. . . But, I don’t need a explanation” Napasinghap si Marry dahil sa sinabi ko ngunit di ko pinansin.

Umalis ako at pumunta kay Kate na alam kong nakikinig sa amin ngunit sa isang Family Legend ang paningin.

“Why you said that?” Ani niya na sana picture parin ang paningin.

“Said what?”

“Hindi mo hihingin ang explanation niya?” Nagulat ako sa sinabi niya dahil alam kong wala siyang alam.

“Did they tell---”

“Hindi ko man alam ang nangyari pero alam ko sa sarili kong kailangan ng isang taong mageexplain kong bakit nagkaganun na lang ang pakitungo niyo sa isa't isa”

Hindi ko alam kong bakit sinasabi ito sa akin ni Kate pero isa lang ang nasa isip ko.

She just concern.

“Maybe, we just friends” Nagulat siya sa sinabi ko at humarap.

Alam ng mga kaibigan ko na kagusto si Troy at matatagalan akong makamove on pag mahal ko ang tao kaya mas mabuti ng gusto ko lang siya.

Buti na lang malayo layo sila sa amin.

“Trixi, it's that you?” Nakangiting ng aasar na sabi ni Kate.

“Of course”

“Woah, hindi ko akalaing aabot lang ng ilang araw then booOoom! Wala na, hindi mon na siya mahal” Bungisngis si Kate dahil sa sinabi niya.

Inikot ko ang aking mata dahil sa sinabi niya at huminga ng malalim tapus ay naging seryoso akong tumingin sa picture.

“Sabihin na lang natin nagkamali ako, nagkamali ako sa sarili ko na mahal ko ang taong yun. Nasanay akong sa isang tingin ay mahal ko na, sanay akong masaktan ngunit ang bastosin ng taong mahal mo ay hindi ko yata kaya. Akala ko mahal ko siya, siguro nga hinahangaan ko lang siya dahil sa katangian niya, kaya madali lang na kalimutan ang paghahanga ko sa kaniya”

Tumingin ako sa kaniyang ng subrang seryoso habang nakikinig lang siya.

“Minahal ko siya ngunit panandalian lang. Isang pagmamahal na unting unting nagbago dahil sa ginawa niya”

“Lahat tayo Trixi nagkakamali, Umiikot ang mundo, lumilipas ang panahon, tumatakbong oras, at nagbabago ang tao, Walang perpekto sa magulong mundong to. . .” Aniya pa. “. . . Sabi ko nga kanina, wala akong alam sa totoong nangyayari, pero kong gusto mong mawakasan ang sakit na dinulot niya pakingan mo ang paliwanag niya at sundin mo ang puso't isipan mo” Dagdag niya.

Umiling iling ako dahil sa sinabi niya at hindi ko alam kong dapat ba akong maniwala.

Nagtatalo ang puso at isip ko.

“Masakit. Masakit yung tipong gusto mong malaman pero nagtatalo ang puso at isip mo. Sa tinging mo, sino ang papanigan ko?” Wala sa sariling tanong ko.

“Bakit kailangan mo pang pumili ng pa-panigan? Trixi, alam mo kong ano ang tama at mali.”

“Yun na nga, alam ko ang tama at mali paano kong tama silang dalawa ngunit iba ang sinasabi nila?”

Huminga siya ng malalim at tumingin sa isa pang picture.

“Ang isip ay isang paalala lamang, siya ang nagbibigay sa atin ng isang memorya na hindi mo malalilimutan. Minsan traydor rin ito dahil pinapaalala niya ang mga masasakit na dinanas natin. Ang puso naman ay minsan narin naging traydor ngunit kailan man hindi nagkakamali, ang pagmamahal Trixi ay hindi isang pagkakamali kundi pinapahiwatig nito ang 'tunay na pagibig', kong nasaktan ka hindi ibig sabihin taksil ang puso, kundi sinusubakan ka lamang nito kong kaya mo ang sakit bago ka pumasok sa totoong relasyon”

Ano yun free taste lang?

Humarap ito sa akin at aaminin kong naging magaan ang loob ko sa kaniya.

“Sa tingin mo? Sino ba dapat ang papanigan mo? Ang isip mo na pwede ring makatulong? O ang puso mo na alam ang dadanasin mo?”

Hindi ako nakapagsalita dahil sa sinabi niya.Nakita ko siyang nakakunot ang noo habang tinitignan ang isang picture ngunit hindi ko pinansin.

'Hindi ko siya mahal, nagustohan ko lang siya ngunit hindi yun kailan man pagmamahal.'

END OF CHAPTER 83