Mafia Queen Meet The Four Heart Throb (UNDER EDITED)

CHAPTER 98: THE WORST CONDITION

ZEIN'S POINT OF VIEW:

"How's her condition?"

Huminga siya ng malalim. "Fine. I guest?"

What?

"Di ka sure? Seriuosly? Doctor ka ba?" Inis na sabi ni Aliyah.

Nandito kami sa private hospital, dito namin dinala si Kate pagkatapus akong tawagan ni Doc, he said na kailangang ilipat si Kate dito para maobserbahan nila ng maayos and I agree.

"Hindi ko pwedeng sabihin na ayos lang siya." Lumingon siya sa akin. "You know, Zein, this condition is not easy, please don't ask if she is okay. Wala pa kaming nahahawakan ng ganitong situwasyon, this is our first time but we're trying our best."

Tinanguan ko na lang siya bago siya umalis.

Pumasok kami sa kwarto dito sa hospital, pero sa tuwing nakikita ko siya naiiyak ako.

Umopo ako sa upoang na nasa gilid lang ng kama. Hinawakan ko ang kamay niya at tinignan siya, wala pa akong sinasabi ay tumulo na ang luha ko.

"Baby, please open your eyes and smile to us... Wag ka namang umalis na lang ng ganun, kong kailan ayos na ang lahat, kong kailan alam mo na ang lahat, kong kailan wala ng mangugulo, dun ka pa aalis." Pinahid ko ang luha ko gamit ang isa kong kamay habang ang isa naman ay hinahawakan parin ang kamay niya.

I squeez his hands while I'm still crying to her.

"Sorry. I'm really sorry, hindi ko man ramdam kong gaano kasakit ang nagawa namin sayo, pero wag mong sasabihin na hindi namin naiintindihan ang sakit ha?. Wag mong isipin na wala kaming pakialam sayo, dahil kahit baliktarin pa nila ang mundo at baguhin pa nila ang lahat, mahal kanamin at may pakialam kami sayo." Tinakpan ko ang bibig ko para pigilin ang hikbi. "Naiintindihan namin ang sakit na naranasan mo pero hindi namin ramdam ang sakit, yun lang ang pagkakaibahan namin sayo. Sorry kong nagsinungaling kami, natatakot kasi kaming kamuhian at mawala ka samin,... P-Pero... kabaliktaran pala lahat ng yun."

Hindi na ako nakapagsalita at tuluyan na akong naiyak, naramdaman kong may kamay na hinihimas ang likod ko pero wala akong balak lumingon dahil alam kong si Aliyah lang yun.

Tumayo ako at iniwan si Aliyah, patuloy parin ako sa pagiiyak hindi ko alam kong saan ako pupunta pero isa lang ang nasa isip ko, ang magising si Kate sa pagbalik ko.

***

Nandito ako sa rooftop at tumitingin sa kalangitan habang hinahayaang tangayin ang buhok ko sa tuwing dadaan ang hangin, at sa tuwing napapagod tignan ang kalangitan ay pumipikit na lang at humihiling na sana maging maayos ang lahat.

Why life being unfair?

Isang tanong pero maraming sagot, maraming sagot na hindi mo maiintindihan, hindi mo maiintindihan kong hindi mo pa na subukan, hindi mo pa na subukan kong hindi mo naranasan at magtatanong ka lang kong bakit ganito ang buhay? Paulit ulit lang ang pangyayari, pero ganun parin ang buhay.

Tama nga sila, sa magulong mundong ito walang perpektong tao, lahat tayo magulo, lahat tayo pinaglalaruan lang ng kapalaran, at lahat tayo masasaktan bago makamit ang kalayaan.

Ano nga ba ang dahilan kong bakit nararansan natin ang ganito?

Ihinilamos ko ang mukha ko at huminga ng napakalalim bago tumingala sa kalangitan.

At the times goes by my life being too complicated.

Hindi akalaing magiging ganito ang kahihintungan ng buhay ko, alam ko naman na makakagulo pero hindi ko akalaing may mawawala sa amin.