Mafia Queen Meet The Four Heart Throb (UNDER EDITED)

CHAPTER 96: PAIN OF LOVE

MARRY'S POINT OF VIEW:

"Ba't ka nandito?"

Umopo ako at tinabihan siya, tinignan ko ang itsura niya at ang mga mugto niyang mata. Hindi niya sinagot ang tanong ko kaya ay tumahimik na lang ako at ninanamnam ang malamig na ihip ng hangin na dumadapo sa balat ko at tinignan ang bituin at buwan sa kalangitan. Hindi ko man naiintindihan ang sakit niya pero alam kong labis siyang nasaktan.

Naiintindihan ko ang ginawa ni Trixi kay Troy. Gusto lang niya ang nakakabuti kay Troy, yun ang malaman ang katotohanan at sabihing hindi lahat ng mahal natin ay mahal tayo.

Masakit malaman ang katotohanan lalong lalo na nabulag ka sa kasinungalingan.

Wala akong karapatang magalit kay Trixi dahil ginawa niya lang ang disesyon na alam niyang tama. Hindi ko rin masisi si Troy kong bakit niya pinipilit si Trixi na mahal siya nito, minsan kasi nagpapakita ng motibo si Trixi kay Troy kaya hindi ko rin maiwasang isipin na baka ay maging sila, pero at the end, alam kong may nagugustuhan si Trixi.

Yun ang kailangan kong alamin.

"Hindi ko alam kong bakit kailangan ko pang ipaglaban ang nararamdaman ko sa kaniya, kong alam ko nung una pa ay hindi niya ako mahal." Sa haba ng katahimikan namin ay siya unang nagbasag nito.

Tinignan ko siya. "Sorry, kasalanan ko, kong hindi kit-"

"It's my choice, Marry, not you." He look at me and smile a bit.

Yumoko na lang ako at kinakalikot ang kamay ko, nagu-guilty tuloy ako, kong hindi ko siya pinilit na sabihin ang nararamdaman niya kay Trixi hindi mangyayari ang ganitong senaryo, at hindi sana magiging awkward ang nangyari kanina.

Nakakhiya kay Lucos!

Lucos is 15years old, but he still innocent about what happen. Wala na man siyang pakialam pero hindi niya dapat nakita ang ganun senaryo, baka hindi siya maniwala sa forever! Duh!

Inangat ko ang tingin ko sa kaniya at nakita kong nakatingala siya at tinitigan ang mga bituin at buwan sa kalangitan.

"I'm done. I'm don't belived in love."

Nakunot ang noo ko. "Hindi purket nasaktan ka, hindi ka na maniniwala sa pagmamahal. Troy, may mga bagay talagang parte sa buhay natin ang masasaktan tayo-"

"Naiintindihan kong parte nga ng pagmamahal ang masaktan, pero ilang beses ba dapat na masaktan? Yung tipong ubos na ubos ka na at hindi mo na kaya? Ganun ba?"

"Kaya mo ba sinabing, hindi ka na naniniwala sa pagmamahal dahil nasaktan ka na? Hindi purket nasaktan ka ay hindi mo na kailangan maniwala." Walang emosyon kong sabi.

"So? Ano ang gusto mong sabihin."

"Ang gusto kong sabihin, itigil mo na ang pagmamahal mo kay Trixi pero wag mong isarado ang puso mo sa iba, because their someone better than her."

"Hayaan mokong mahalin siya Marry."

I smirked "Habang busy ka sa pagmamahal sa taong hindi ka mahal, may tao pala diyan na naghihintay lang sa attention mo, pero binabalewala mo lang."

Nakunot ang noo niya dahil dun. "Hindi naman siguro ikaw yun diba?"

"Luh, asa ka."

Tumawa siya. "Gago, hindi rin ako papatol sayo."

Bigla ko siyang binatukan kaya natawa siya, loko yun ha, anong akala niya sa akin hindi maganda?. Napatingin ako sa kaniya at wala sa sariling napangiti.

Atleas nakita ko siyang tumawa sa kabila ng lungkot.

"Alam mo Marry, kahit minsan hindi tayo nagkakasundo, kumportable ako sa tuwing nandito ka sa tabi ko, at pinangangaralan mo ko." He said.

I smile. "Ako man, the feeling is mutual."

Well, totoo naman talag, nagiging kumportable naman kasi ako sa tuwing may sinasabi siya sa akin na magugustuhan ng tenga ko, pero minsan naiinis rin.

"Hindi ko alam but, we're look like best buddies." Sabi pa niya at tumawa ng mahina.

Umiling rin ako na hindi tinanggal ang ngiti sa labi. "Yeah. Kahit minsan naiinis ako sayo."

"Ako man, then the feeling is mutual."

Nagkatinginan kami bago tumawa at umiling iling na tumingin sa kawalan. Hindi ko alam kong ba't natatawa ako eh wala naman nakakatawa sa sinabi niya, maybe because I feel comfortable with him sa tuwing may mga problema, pero yeah, mas comfortable parin ako kay Eion.

Huminga ako ng malalim bago tumingin ulit sa kaniya na nakatingin na sa kawalan.

"Alam mo-"

"Kung sino pa yung gustong gusto mo maging sayo, yun pa yung pinagdadamot sayo ng mundo." Lumingon siya sa akin at ngumiti ng malungkot.

"Alam naman kasi natin na hindi lahat ng mahal natin mahal tayo, minsan pinaglalaruan na lang tayo ng tadhana para matutuo sa mga pagkakamaling nagawa natin."

"Siguro nga may mali akong ginawa, siguro nga ang sama-sama kong tao-"

"Troy, hindi ka masama, hindi purket may ginawa kang mali hindi ibig sabihin masama ka na..." Hinawakan ko ang kamay niya. "... Tandaan mo, walang perpektong tao dito sa magulong mundo, lahat tayo nagkakamali, lahat tayo may nagagawang kasalanan, at lahat tayo masasaktan."

Tumulo ang luha niya na nakatingin lang sa akin.

"Sabihin na lang natin na walang perpektong tao, pero bakit kailangan nating masaktan? Kong mahal tayo ng panginoon bakit kailangan nating makaranas ng ganitong sakit? Hindi ko maintindihan."

Bumitaw ako at tumingin na lang sa kalangitan. "Mahal tayo ng panginoon, hindi mo kailangan pagdudahan ang pagmamahal niya sa atin, dahil siya lang ang kauna-unahang taong nagligtas at nagtanggap sa atin kahit na malaki ang pagkakamali natin sa kaniya..." Tinignan ko siya na nakatingin lang sa akin. "... May mga bagay lang talagang masasaktan tayo kong pipilitin natin ang mga bagay na hindi natin kailangan."

He smile a bit and wipe his tears.

"Siguro nga no? Pinilit ko lang ang lahat, pinilit kong ipasok ang pagmamaahal at buhay ko sa kaniya, pero kahit ganun nasaktan parin ako."

"Masakit naman kasi ang katotohanan na, sa inyong dalawa ikaw na nga ang nagmahal, ikaw pa ang nasaktan."

"Wala eh, mahal ko, anong magagawa ko? Hindi naman kasi napipigilan ang pagmamahal, kaya ko lang naman ginawa yun, dahil mahal ko siya at wala ng iba."

"You know what? Don't fall inlove to the girl who doesn't love you, kasi kong nasa sayo na siya, at sa inyong dalawa ikaw lang ang nagmamahal at lumalaban, hindi mo alam na matagal ka na pala niyang binitawan. Masakit yun kesa sa break up."

"Pero alam mo ba kong ano ang mas masakit?." Tanong niya.

"Ano?"

"Habang lumalaban ako, may matagal na palang nanalo."

END OF CHAPTER 96