UnPlanned Family

UPF#62

LEVI POV

Pumasok na kami lahat sa loob ng Bar.. Pinasadahan ko ng tingin ang paligid..

Lahat ay nakahanda na..

Eto na ang araw na hininhintay naming lahat.

Di ko napigilan mapangiti pagnaalala ko na umayon lahat sa plano namin..

Flashback***

Katatanggap ko lang ng text kay Venice na nagawa na nila ang kailangan nilang gawin..

Sana nga ay dito siya dumiretso..

Agad akong nag-ayos ng sarili ko..

Makalipas ang kalahating oras ay may nagbuzzer..

'Siya na to..'

Huminga muna ako ng malalim bago ako pumunta sa pinto at buksan.

Pagkabukas ko ay tumambad sa akin ang mukha niya na punong puno ng luha.

Pinipigilan ko ang sarili ko na wag magpakita ng pagmamahal sa kanya.. Kahit gustong gusto ko..

Malamig na sabi ko..

Lumapit siya sa akin at hinawakan ang kamay ko..

'Magpigil ka Levi.. '

Kumbinsi ko sa sarili ko.

"L-levi... A-ako nalang ulit..." Halos utal utal na sabi niya.

Hindi ka naman napalitan.. Ikaw parin naman Lezzi..

"Ano bang sinasabi mo?" Iniwas ko ang tingin ko sa kanya..

"Si Venice.... Sila na ulit ni Sean... Levi.. Niloloko ka nila... "

"At ikaw?.. Diba niloko mo rin ako?.. Hindi lang pala ako... Lahat kami niloko mo."

"Sorry.. Alam kong nagkamali ako.. Pero-"

"Pero ano?.. Anong idadahilan mo?!.. Alam mo ba na halos ikamatay ko yung pagkawala mo?! Halos gumuho na ang mundo ko... Di man ko man naipaliwanag yunh sarili ko sayo dahil iniwan mo ko!! Alam mo ba kung gaano kasakit yun?!"
Alam ko na sa tagpong tong, mailalabas ko lahat ng hinanakit ko sa kanya..
"Lezzi... Di mo alam kung anong nangyari sakin sa loob ng limang taon.."

"Di ko sinasadya.. Di ko sinasadya.. Ako nalang ulit.. Niloloko ka nila..." Umiiyak na sabi niya..

"Di sinasadya? Pwes sasabihin ko sayo.. Di ko rin sinasadya na mahulog ulit at mahalin siya.. Galit na ang nararamdaman ko sayo simula ng magsinungaling sa akin.. Umalis ka na.. " agad akong pumunta sa living room. Naramdaman kong sumusunod siya sa akin..

Kinuha ko ang maliit ng kahon sa center table..

"Levi.. Ano to?" Hawak niya ang kamay ko na hawak ang kahon.

"I'm sorry.. But it's too late for both of us.. Pwede naman akong magpakasal diba?.. Kasi sa papel.. Patay ka na..." Inalis ko ang kamay niya na nakahawak sakin.

"Please.. Levi.. Please... I'm sorry.. Levi.. Inaantay ka na ng nga anak mo.." Napahinto ako.. Di ko mapigilan ang sarili ko na tumigil ng marinig ko ang salitang 'anak'. Alam ko naman na buhay sila.. At gustong gusto ko narin silang makasama.

"L-levi.. Buhay sila.. Buhay sila.. Si Lyra at Louie.. Levi.. Inaantay ka nila.. Nung sinabi ko sa kanila na ipapakilala na kita sa kanila... Alam mo ba na.. *sobs* sobrang saya nila.. *sobs* gusto ka nga nilang makasama sa amusement park.. " ipinikit ko ang mata ko at kinuyom ang mga kamay ko..
Kahit ako gustong gusto ko yun.. Pero kailangan kong gawin to.