UnPlanned Family

UPF#57

HER POV

Five years later***

"Welcome back.." Bati agad niya sa akin ng makita ko silang nag-aantay sa waiting area ng airport..

Tinanggal ko ang suot kong Aviator at inilagay sa bag.

"I miss you Ma. " agad kong niyakap si Mama. Sobrang namiss ko siya..

"Namiss din kita anak.. " ganting yakap nito.

"Eheemm.." Napatingin ako sa kanila.

"I Miss you mommy.." Niyakap ko rin siya at gumanti naman siya.

"I miss you too Iha.. Kamusta ang Paris?"

"Paris is Paris.. " i said.

"Well sana naman magstay ka na dito for good.." Sabi naman ni Daddy sa akin..

"Yeah Daddy.. I'm staying here for good. "

"Buti naman.. Namimiss ko na ang mga apo ko eh.." Dugtong ni Mama.

"Speaking of them? Where are they?" Mommy ask.

"Well nasa restroom.. Together with their yaya's. Grabe sobrang kulit nila.." Pumangewang pa ko. At nagtawanan naman sila.

"Gusto ko na silang makita ulit.. Ang cucute nila grabe.." Excited na sabat ni Jen.

"Ehem.. Bakit di pa kasi magpakasal at mag-asawa.." Singit ko..

"Aba't bago ako magpakasal eh dapat makita kong maayos ka noh!" Aww. Touch naman ako..

"Mahal mo talaga ako no?" Sabi ko.

"Yeah.. Unfortunately.. Tinago ko sa kanila to for almost five years.. Biruin mo yun ha.. Di ako nagpapakita sa kanila para di ko maichismiss .. Ganun kita kamahal.." Pagmamalaki niya pa..

"Pfftt.. I love you too Jen. "

"Lola!! Mamita!!" Napalingon kami sa dalawang cute na batang tumatakbo papunta sa amin.

"Apo!!" Sabay sabay na sigaw ng matatanda..

Sila na ang maingay sito sa airport.

"Ang ganda at gwapo talaga nitong mga apo ko.. " sabi ni Mommy.

"Of course mamita.. Its in our genes.." Mayabang na sabi ni Louie.. Just like his dad.

"Yeah mamita.. Its in our genes.." Ulit ni Lyra.. They said Lyra is a small version of me.. Proud mommy here..

Lyra and Louie is now Four years old..

"Where is your yaya's?" I ask to them. Hindi ko kasi nakitang nakasunod sa kanila.

They just giggle.. Alam ko na pag ganyan yang dalawang yan. May ginawa na namang kalokohan sa yaya nila.

"Ma'am.." Halos hingal na sabi ng yaya ni Lyra.

Tinignan ko ang ayos niya.. Magulo ang buhok. At punit ang laylayan ng damit niya.

"Anong kalokohan na naman ang ginawa niyo?" Tinignan ko yung dalawa. Para wala lang..

"Sorry yaya ha.. Di bale hayaan mo't pagsasabihan ko tong dalawang to.. At pagdating sa bahay walang strawberry at chocolate cake.."

"Mom!!!" Sabay pa nilang sabi.. Alam ko ang panakot sa dalawang to.

"Mamita.. You'll buy me naman diba ng Chocolate cake?" Louie ask Mommy. Pero na briefing ko na yang si Mommy, daddy at mama tungkol diyan.

"If you will tell what happen to your yaya." Sabi ni Mommy. See? Galing ko diba?

"Arrrgghh!!! Why do I have a strict mom when it comes to food!" Pagmamaktol ni Louie. Nagtawanan na lamang kami..

"Tara na. Nandito na yung Van. Sa bahay nalang natin ipagpatuloy yan. " singit ni Jen. As on cue pumarada ang isang puting Van sa harap namin.

Im back.. Finally...

LEVI POV

"See!! I told you!! They're hiding something!!"

"Shhhh!!!" Sabay-sabay kaming sinaway si Jayson. Ang ingay talaga ng taong to.

Eto kami't nagtatago sa isang halamanan dito sa airport. Lahat kasi kami napagkasunduan na sundan ang magulang ko dahil may kakaiba talaga sa kanila for almost five years..

"So Levi what's your plan?" Tanong sa akin ni Venice.

Obviously.. Gulat pa ako sa nakita ko eh.. Five years.. Akala ko wala na talaga siya..

For almost Five years pinagluksaan ko siya.. At for almost five years. Siya padin ang mahal na mahal ko.

Kaya pala palaging busy ang mga magulang ko at ang Mama niya.

"Duda na talaga ako eh.. Simula palang eh.. Lalo na kay Jen.. Grabe ang galing nila magtago ha.." Singit naman ni Shida..

Maayos na kaming lahat.. Wala ng sama ng loob. At dahil lahat iyon sa pagkawala niya na mali pala.

"Kung buhay siya sino yung inilibing natin? Diba kamukhang kamukha niya?" Sabat ni Sean.

"I don't know.. " i answered.

"May kakambal ba siya?" Tanong ni Avelinda.

"Wala." Sagot ni Venice.

"Waaahh. Ang cute naman ng dalawang bata. " biglang sabi ni Jayson.

I can't help but cry. There they are. My twins. Nabuhay pala sila. Akala ko siya lang. Masaya akong malaman na buhay sila. Tatayo na sana ako para lapitan sila..

"Hep hep hep.. Wag muna." Sabi naman ni Avelinda.

"Why?"

"Hindi mo ba napansin.. Gumawa sila ng kwento para itago sa atin lahat to. Tapos bigla mo nalang sisirain ang palabas nila. " patuloy nito.

"What do you mean?" Singit ni Jayson.

"Alam mo ba kiung anong hirap ang pinagdaanan ko tapos eto na nasa harap ko na hindi mo pa ko pagbibigyan. God! I miss her so much." Bulaslas ko.

"Dadating din tayo diyan. " sabi ulit ni Avelinda.

"So anong gusto mong palabasin ate?" Its shida. Simula ng magkaayos sila tinatawag na niya itong ate.

"Gagawa rin tayo ng sarili nating kwento. " nakangiting sabi niya.

"Huh?! How?" Sabi ni Jayson.

"Here's the plan.. "

At lahat kami nakinig sa kanya.

**************

Waaaahhh.. Buhay siya!! Nagbunyi!!

-BUKOTART