UnPlanned Family

UPF#44

JAYSON POV

At exaclty 48 hours magaganap na ang Fashion Show. Everything is Set. Everybody is ready.

*sigh*

Kung sana lang nakikita niya yung mga pinaghihirapan ko para sa kanya.

Natupad ko na ang pangarap niya. Lahat ng ito para sa kanya.

I took a glance in my watch. It's already lunch time.

Inaayos ko ang mga papel na nasa table at saka tumayo.

Palabas palang ako ng building ng mag ring ang phone ko.

Lezzi calling.

It's been 3 days.. Mula ng maospital ulit si Lezzi. And thank god dahil malakas talaga ang kapit ng anak nila ni Montefallon. Pasalamat talaga yung lalakeng yun at sinusuwerte siya.

I press the green button and placr my phone on my ear.

"Hello?"

(Ahm. Jayson)

"Yeah.. Why?" I asked.

(Jayson!!.. Anong gagawin ko?.... ) halata sa boses niya ang naguguluhan.

Panigurado si Levi na naman yun. Since the Hospital thing happen di na siya iniwanan ni Levi. Kaya kahit anong iwas ngayon ng isang Lezzi montefallon wala ng magagawa. She just caught on guard. Mas okay narin siguro yun para naman may aalalay sa kanya. Mahirap magbuntis ng kambal. Base lang yan sa nga kakilala kong naexperience mag-anak ng kambal.

"What is it this time?" Nagtuloy sa basement to get my car.

(Eh.. Kasi.. Naguguluhan ako!!)

"Pfft. Para kang bata!" Natatawang sabi ko. Panigurado maiinis na naman tong buntis na to.

(Eh kasi naman eh. Palagi nalang siyang nakaalalay. Palagi nalang akong inaasikaso. Halos di na umuwi sa bahay nila. Nandito palagi sa unit ko.) Reklamo niya.

Nasa basement na ko. Agad ko naman nakita yung kotse ko.

"Natural Lez. Asawa mo siya. Buntis ka.. Aba'y dapat ka talaga niyang alagaan. Dahil kung hindi. Yari sa akin yung lalakeng yun. "

Nagdrive na ko palabas ng building. Sa Restaurant nalang namin ako kakain. Besides I miss my Mom.

(Eh yun nga eh. Sa sobrang lapit na niya sa akin. Tingin ko bibigay na ko. )

"Hahaha. Really? That's good. Alam mo hindi naman masama na bumalik kayo sa dati. In fact mas maganda yun. Kumpleto ang pamilya pag inilabas na yang nga anak niyo. Ayaw mo ba yun? Alam mo. Give him a chance. Hayaan mong patunayan niya ulit yung sarili niya. Just go with the flow.. Mararamdaman mo nalang na isang araw. Masaya ka na ulit sa piling niya.."

(Wow.. Just wow!. Words of wisdom. Hahaha. ) kita mo tong buntis na to. Pabago bago ng ugali. Tsk tsk!.

"Naku! Pinagtritripan mo ata ako eh. "

(Hindi aa. Sige sigemm susundin ko yang sinasabi mo. Pero pag di nag work. Yari ka sa akin!!)

"Fine. Fine.. Sige na. Nagdridrive ako. Baka mawalan ka nh gwapong kaibigan. "

(Asa ka pa!. Tse! Bye na. Thanks jayson.)

At binaba na niya.

Pasaway talaga yung buntis na yun.

Nandito na ko sa Restaurant ng Mom ko. Ang tagal ko naring di nakakapunta dito. Well super Busy lang talaga.

Papasok na sana ako nang mapansin ko siya.

Paano?

Magaling na siya?

Pero nasa hospital pa siya.

Lumapit ako sa kanya. Gusto kong makumpirma kung siya nga tong nakikita ng mata ko.

"Hey miss" sabi ko.

Agad naman siyang lumingon.

Siya nga!.

"Vel?"

"Suprise!!" Nakangiting sabi niya.

"Vel.. Ikaw nga.. Ikaw nga.. " sa sobrang tuwa ko niyakap ko siya. Gumanti naman siya ng yakap.

Maya maya pa n lumayo ako pero nasa balikat parin niya ang kamay ko.

"Is.. This really ... You?" Di parin ako naniniwala na kaharap ko siya ngayon.

"Yeah.. It's really me.. Ikaw ha.. Ilang linggo mo na kong di dinadalaw.. Kaya tuloy di mo alam na magaling na ko.. " nakangiti niyang sabi sa akin.

God! Thats true.. Dalawang linggo kasi akong nasa ibang bansa diba? At super busy ako sa fashion show. I almost forgot about her.

"Kailan ka pa gumaling?"

"Last week I think.. Hinihintay nga kitang dumalaw eh... Pero mukhang nakalimutan mo na ako." Malungkot na sabi niya.

Agad ko naman siyang niyakap. Ayokong nagiging malungkot siya.

"I'm sorry.. I'm sorry. I've been busy for the past weeks.. " i said.

"It's okay.. Atleast ngayon nakita na kita. Wala na kong proproblemahin pa.. "

She said and the moment after I felt her Lips on my cheek.

Is that a kiss?

************

Pakiramdam ko ang pangit.

Sabihin niyo naman oh?

-bukotart.