ÇAPKIN & PSİKOPAT

Bölüm 32

Zorla da olsa gülümsedim ve kendimi Sarp'a bıraktım. Yatak odasını sadece içeriden gelen ışık aydınlatıyor. Sarp benden ayrılıp kapıyı kapattı. Artık odada neredeyse hiç ışık yok. Perdelerin arasından zorla süzülmeye çalışan ışık parçaları loş bir ortam sağlıyor. Tabi bu görmeme pek yardımcı olmuyor. Sarp'ın sarıldığını hissedince karnımın altında birleştirdiği ellerinin üzerine ellerimi koydum.
-Rahat olman için karanlığa ihtiyacın var.

Kesinlikle çok doğru bir karar. Bu adam nasıl bu kadar anlayışlı olabiliyor? Beni nasıl anlıyor?
-Sarp ben...

Önüme geçip dudaklarımızı birleştirince susmak zorunda kaldım. Yavaşça ayrıldı. Çok korkuyorum ama bir yandan güveniyorum. Tuhaftı.

-Lütfen Elmira. Güven bana. Merak etme ilk gün seni ilişkiye zorlamayacağım. Dediğim gibi sadece biraz alışman için uğraşacağız. Şimdi kıyafetlerini çıkarır mısın?

Sarp'ın gözlerini görmek istiyordum. Biraz karanlığa alışmıştım. Gözlerine baktım, parladıklarını ve endişeyle baktığını görebiliyorum. Güçlükle elim taytımın beline gitti ama öylece kaldı. Sarp ellerini ellerimin üzerine koydu.
-Sadece vücudunun bana alışmasını istiyorum. Emin ol devamı gelecek bunun.

Derin bir nefes aldım ve taytımı çıkardım. Gözlerim karanlığa alışmıştı. Sarp yüzüme bakıyordu. Elimi tuttu.
-İyi misin?

Ellerini kavradım ve başımı salladım.
-Evet iyiyim.

Sarp ellerimi bıraktı ve uzun kollu gri tişörtünü tek hamlede çıkardı. Pekala Sarp soyunmaya başlamadan önce gayet sakindim. Pantolonunu çıkarıp kenara attı. Elleri spor yarım atletimin altından kavradı. Elimi ellerine koydum. Gözlerime baktı ve gülümsedi.
-Eğer seni sıkıntıya sokacaksa bu günlük kalsın ama yarın her şey çıkacak.

Nasıl yani bunun yarını da mı var? Bir süre düşündüm ve kararımı verdim. Biliyorum Sarp beni incitmeyecek. Ayrıca şu an cesaretlendim. Yarın belki bu cesareti bulamayacağım. Sarp ellerini indirdi. Derin bir nefes aldım ve tek hamlede çıkardım. Neyse ki saçlarım biraz örtüyor. Bu hareketimle Sarpın kaşları şaşkınlıkla havaya kalktı.
-En ufak bir rah...

Sözünü yarıda kesmesine sebep oldum çünkü nasıl yaptığımı bir an anlamadım. Tek seferde altımdakini de çıkardım. Nabzım son hız koşmuşçasına atıyor. Kalbim göğüs kafesimden fırlayacaktı sanki. Sarp seslice yutkundu. Biri bana çaktırmadan yürek mi yedirdi? Bu cesaret nereden geldi bana bilmiyorum. Sanki zorlukla gülümsemişti, bakışlarını zorlukla yüzüme çevirdi.
-Şey, u-uykun var mı?

Kollarımı göğsümde birleştirdim ve yüzüme basan sıcaklığı yok saydım. Neden kekelemişti bu şimdi? Tabi gözleri karanlığa alışınca iğrenç izleri gördü iğrendi. Gözlerimin dolmasına engel olamadım. Konuşamadım boğazımdaki yumru yüzünden. Kafamı olumsuzca iki yana salladım. Sarp yüzümü ellerinin arasına aldı ve haberim olmadan yüzümden düşen damlayı sildi.
-Özür dilerim, fazla mı üzerine geldim? Tamam boş ver, gel giyin üstünü.

Sesimin çatlamasına engel olamadım ve zorla yüzüne baktım.
-Vücudum iğrenç değil mi? Tiksindin.

Sarp'ın yüzünü şaşkınlık kapladı.
-Bunu da nereden çıkardın?

Omuz silktim. Yutkunmuştu işte, bas bayağı tiksindi. Haklı da. Ne diyebilirim ki? Bana bu kadar katlandığına bile şükretmeliyim.
-Yutkundun. Haksız değilsin. Her yerim yanıklarla, izlerle dolu.

Elinin tekini enseme koydu ve alnını alnıma yasladı.
-Elmira! Şimdi seni yatağa atarım. Öyle şeyler yaparım ki aklın hayalin almaz. Vücut hatların o kadar çekici ki kendime nasıl engel olacağımı düşünüyorum. Ortada tiksinecek bir şey yok. Eğer senden tiksinmediğime ikna olmak istiyorsan bunu seve seve kanıtlarım ama dur dersen durmam haberin olsun. Şimdi doğru yatağa giriyorsun. Tek kelime edersen sonuçlarına katlanırsın.