ÇAPKIN & PSİKOPAT

Bölüm 10

Elmira'nın bana attığı bakıştan korkmadım değil. Ayağa kalktı ve annemle babama bakıp bana döndü.

-Müsaadenizle efendim, Sarp bir dakika gelir misin?

Annemle babam bize anlam veremeyerek baktılar. Sonra Elmira önden giderek bahçeye çıktı ve annemlerin bizi duyamayacağı bir mesafeye gelince durdu. Bana döndü ve ellerini göğsünde kavuşturup, ayağıyla ritim tutmaya başladı. Bende umursamazca ellerimi cebime soktum ve suratına bakmaya başladım.

-Senden bir açıklama bekliyorum.

Alaycı bir şekilde gülümsedim ve birazcık sinirlendirmekten zarar gelmez dedim.

-Ne açıklaması?

Elmira'nın yerde olan bakışları gözlerimi buldu ve sinirli ama alçak bir sesle beni rencide etti. Ah ne kadar korktum.

-Sarp, sana buradan bir koyarım geldiğin yolu bulamazsın.

Ne kadar kaba bir kız bu böyle. Ömrümde tanık olmadığım bir kız tipi. Sırıtışımı hiç bozmadan devam ettim.

-Bende başka yol bulurum.

İnsan kedi karışımı bir sinir cırlaması çıkardı ve her zamanki gibi birkaç adımda dibime geldi.

-Bana şu anda açıklama yapmak zorundasın.

-Neden öyle bir kanun mu var?

Ellerini saçlarının arasından geçirdi ve öfkeyle parlayan gözlerini tekrardan bana dikti.

-Bak Sarp ben senin korumalığını falan yapamam ben ciddi işler üzerinde çalışıyorum.

Kaşlarımı kaldırarak ciddi misin sen bakışı attım.

-Burada benim hayatım söz konusu, bilirsin etraf manyak dolu. Kaçıran mı ararsın, işkence seven sadistler mi dersin, erkeklerin cinsel organını kesmeyi hobi edinmiş manyaklar mı, ne ararsan var kısaca. Sen beni bunlardan koruyacaksın.

Manyak kelimesine vurgu yapmıştım.

-Gezdiğin, gittiğin yerleri görüyoruz. Orada senin gibilerden başkası yok.

-Olabilir. Belki çıkacak nerden bileyim? Hem piyasada babamın düşmanından bol bir şey yok.

-Beni delirtme Sarp, benim işim korumalık yapmak. Züppe bakıcılığı değil!

İçimde kırılan kalbimin çatırtılarını çok net işitebiliyorum, kalp hiç çatırdar mı? Züppe demek. Elmira ile bunu aşıp benim hakkımdaki kötü düşüncelerini bir kenara attığını sanıyordum ama yanılmışım.

Yüzümün düşmesine engel olamadım ama en azından buruk bir gülümseme kondurmayı başardım.

-Züppe bakıcılığı demek ha? İyiymiş, özür dilerim unutmuşum.

Tam arkamı dönüp gitmeye hazırlanıyordum ki sıcak bir el bileğime dolandı. Önce ele sonra Elmira'ya baktım.

-Sarp, üzgünüm öyle demek istemedim.

Ne kadar olduysa artık gülümsedim.

-Sorun değil bazen kim olduğumu unutabiliyorum.

Pekala üzgün olduğunu gerçekten görebiliyorum ama benim kalbimi kırmak çok zordur ve Elmira bunu başardı. Tekrar gitmek üzere harekete geçtim ve bu sefer bileğimi tutan el daha sıkı kavradı.