ÇAPKIN & PSİKOPAT

Bölüm 12

Hadi Mustafa Sarpı ben hallederim.

Elmiranın konuşma sesi geliyor ama gözlerimi açacak derman bulamıyorum. Hafifçe araladığımda Elmira'yı üzerime eğilmiş vaziyette gördüm. Kolumdan tuttu ve kaldırmak için hamle yaptı. Ayağa kalktım ama hala yalpalıyorum bunu görünce koluma girdi. Mustafa'nın Serhat'ı sırtlamış olduğunu gördüm. Elmiraya sordum.
-Ben neden gözlerimi açamıyorum sen yine içkime ilaç mı attın yoksa?

Hafifçe gülümsedi ve benimde dudaklarımın kenarı kıvrıldı.
-Evet, seni kaçırıp organlarını almayı planlıyorum.
-Kaçırma kısmı güzel ama organ alma kısmını tekrar gözden geçirmelisin.

Salonda annemlerin oturduğunu görmemle biraz tereddüt etmedim değil. Ama çok yorgun olduğun için Elmira kısa bir açıklamada bulunup beni yukarı çıkardı. Yukarı çıktığımızda beni yatağa bıraktı ve bir inleme koydu. Gözlerimi hafif araladığımda yarasını tutuyor. Uyku sersemliğine geçiş yapmış durumdayken mırıldandım.
-İyi misin?

Kafasını salladı ve doğruldu. Eğilip ayakkabılarımı çıkardı. Üzerime örtüyü çekti ve öylece gitti. Ne bekliyordum ki? Biraz sonra uykuya dalmışken kapı açıldı. Girenin Elmira olduğunu görünce uyuyor tekrar uyumaya çalıştım. Muhtemelen bir şey unuttu. Yanıma geldi ve üzerime eğildi sanırım çünkü nefesi yüzüme değdi. Gözümü hafifçe araladığımda doğru tahmin ettiğimi gördüm. Elini kalçamın kenarına koydu ve oradan bir şey aldı sanki. Telefonunu düşürmüş. Ben tam gidecek sanıp gözlerimi kapattım.
-Sarp uyuyor musun?

Bilerek cevap vermedim ne yapacak diye. Kesinlikle bana bir ton sövüp rahatlayacak.
-Sanırım uyuyorsun. Sen bana her ne yaptıysan seni bu yüzden öldürebilirim.

Nasıl ya? Allah aşkına ben yine ne yaptım bu kıza? Elini yanağıma koydu ve baş parmağını dudaklarımın üzerinde gezdirip geri çekti.
-Ben sana karşı isim veremediğim hislerimdenden korkuyorum. Lanet olsun ne yapıyorum ben?

Ayak seslerini duydum ve kapıyı örtüşünü dinledim. Neydi bu şimdi? Acaba olabilir mi, duygularımız karşılıklı olabilir mi? Ben ona ne yapmış olabilirim ki?

Mümkün mü bu diye düşünmeden edemiyorum. Tabiki de mümkün değil. Yine aklımı karman çorman etti gitti bu kız. Düşünmemeye çalışarak, uyumak umuduyla gözlerimi kapattım.

Rüya görüyorum sanırım çünkü Elmira asla boynumu öpmez. Pekala neden ben bu olayları dışardan izliyorum? Şaka gibi, Elmira başını göğüsüme yasladı ve sarıldı. Bu nasıl rüya böyle ya, olayın merkezinde ben varım ama dışardan izliyorum. Oraya gitmeye çalışıyorum ama gidemiyorum.

Lan niye hissetmiyorum ki sonuçta sarılan ben değil miyim? Birden yavaşça yüzüm değişmeye başladı. Sırıtış yüzüme yayıldı ve Burak'ın yüzünü gördüm. Sonra yüzüm tamamen Burak'ın yüzüne dönüştü. Elmira Burak'ın yüzüne eğilince uyandım.

Bu neydi şimdi? Bu kadar salakça bir rüya nasıl görebiliyorum. Git gide psikolojim bozuluyor yemin ederim. Duvardaki saate baktım ve 09.47 olduğunu gördüm. Ama daha çok erken. Söylenerek ayağa kalktım ve banyoya doğru yürüdüm. Aynanın önünden geçerken gözlerime inanamadım dudağım şiş ve yüzümün farklı yerlerinde morarmalar var. Uzun zaman olmuştu bu yüzü görmeyeli. Lan böyle işin ben...

Rutin şeyleri hallederek çıktım ve altıma eşofman geçirip aşağı indim. Annemle babamın gülme sesleri geliyordu. Ne oluyor diye geçirdim içimden. Aşağı indim ve farklı bir şey göremedim. Her zaman ki gibi gazeteleri inceliyorlar. Sonra gözüm Serhat'a çarptı. Köşede oturmuş somurtuyordu, onunda yüzünde benimkisi gibi morluklar var. Gidip yanına oturdum ve bana baktı.
-Noldu lan sana? Suratın mahkeme duvarı gibi.