ÇAPKIN & PSİKOPAT

Bölüm 34

Biraz daha oturduk ve birisi Poyrazın toplantıyı başlatacağını söyleyince kalktık. Asansörde yukarı doğru çıkarken Elmira'nın yüzünü ellerimin arasına aldım.
-Toplantı bitene kadar rahat durmaya çalış. Mümkünse kimseyi nakavt etme.

Güldü ve koluma vurdu. Tam öpecektim ki kapı açıldı ve o kadını gördüm. Elmira anında geri çekilerek asansörden çıktı. Kadın yüzüme tuhaf bir ifadeyle bakıyor. Bu kadını sevmedim. Geçerken yana doğru çevirdim bedenimi çarpmamak için ama göğsüme sürtünmüştü. Bilerek mi yanlışlıkla mı bilmiyorum ama bu kadından iyi bir his almadım. Her neyse sanırım bir açıklama borçluyum. Elmira'yı koridorda bırakarak toplantı odasına girdim. Boğazımı temizledim.
-Olanlar için üzgünüm. Toplantıya dönebiliriz.

Poyraz bana karşı daha yumuşak mı bakıyor, bana mı öyle geliyor? Kafasını salladı ve başladık projeyi konuşmaya...

Anlaşma sağlamıştık. Bu hastanenin ilk amacı durumu olmayan hastalara yardım etmek. Gönüllü insanların bağışlarıyla pahalı tedavilerin yapılması amaçlanıyor. Önümüzdeki haftalarda tekrar görüşme sağlanacak ama onu da babam halletsin artık. Beni sıkıyor bu tür şeyler. Resmiyete gelemiyorum arkadaş!
Toplantı bitince hep beraber dışarı çıktık. Alev sinirden morarmış bir suratla koridoru dönerken Elmira'yla alakası var mı acaba diye düşünmeden edemedim.
-Sarp davetiyeni bekliyoruz.

Hakana göz kırptım ve elini tutup tokalaştım. Aslında Poyraz o kadar da sinir bozucu bir insan değilmiş. Laf arasında evleneceğimi söylediğimde resmen ikisinde de gözle görülür bir rahatlama oldu. Çok komik bulsam da, ciddiyetimi korudum. Muhtemelen romantik hisler besledikleri kişiler bu şirkette bir yerde. Poyraz'la da el sıkıştıktan sonra Melisa'yla konuşan Elmira'nın yanına gittim. Elmira'nın belini kavrayıp kendime çektim. Elmira'nın suratı yine o kireç haline bürünürken dirseğiyle belime vurdu ve kendinden uzaklaştı. O önde ben arkada çıktık dışarı.
-Sarp seninle konuşmamız gerek.

Vale arabamı getirirken Elmira'nın sorusuna cevapsız kaldım. Elmira tam önüme dikildi.
-Arabanı aldırırım. Lütfen benimle gelir misin? Konuşmalıyız.

-Konuşacağız dedin ve her sorduğuma cevap vereceksin...

Kafasını salladı ve arabasının kapısını açtı. Elmira arabasına binince arkasından bende bindim. Düşünüyorum da benden ne saklıyor olabilir? Daha kötü ne olabilir? Yine kendi hakkında ondan soğuyacağımı düşündüğü bir şey mi? Sessiz bir yolculuk sonunda evine geldiğimizde Elmira'nın yavaş hareket ettiğini fark ettim. Buna şaşırdım, Elmira genelde seri hareket eder. Dik değil kambur yürüyor, ciddi bir şeyler var. Kapıyı açtı ve geçmem için yol verdi.

Karşı karşıya oturduk ve söze başlamasını bekledim. Elleri titriyor. Yüzüme baktı ve gözlerini gözlerime kenetledi.
-Sarp, olmuyor. Yapamıyorum, kalbimde başkası var.

Güldüm ve kafamı sağa doğru bir kez silktim. Saçmalıyorsun bakışını attım ama hiç bir mimik değişimi yok. Ayağa kalktım ve ufak bir tur attım salonda. Daha neler ya! Birden durdum ve tekrar baktım Elmira'ya.
-Komik değil Elmira! Neler oluyor, anlat! Yine ne saklıyorsun?
-Bir şey saklamıyorum! Seninle yapamıyorum.
-Benimle öyle mi? Daha yaratıcı bir bahane bekliyorum.

Elmira ayağa kalktı ve dümdüz bir ifadeyle yüzüme baktı. Yutkunması işi bozdu. Gerçekten yalan söylüyor. Sessiz kalması beni daha da çileden çıkardı!
-Bana cevap ver!
-Her geçen gün bu ilişkiden daha da iğreniyorum anlasana!

Kolundan hızla kavrayıp duvara çarptım.
-Beni tekrarlatma! Neler oluyor?

Gözleri doldu ve yüzüme bakmıyor. Yoksa gerçekten doğruyu mu söylüyor? Beni itti ve bağırmaya başladı.
-Aptal mısın? Seni sevmiyorum işte! Seni sevmeyi denedim ama olmadı. Hep bir bahane yarattım benden ayrılman için ama sen bir türlü gitmedin. Anlayamadın seni sevmediğimi.
-Yalan söylüyorsun Elmira! Madem beni sevmiyorsun neden ağlıyorsun? Buna cevap ver!
-Sinirlerim bozuldu. Seninle oyun oynadım, eski hayatımı unutmak için sevgini kullandım. Bahar sürtüğü de ekmeğime yağ sürdü. Senin bir sevgiliye ihtiyacın vardı, benim de bir apta...