အပိုင်း(၂၈)
"ဒေါက်..ဒေါက်.."
တံခါးခေါက်နေတာအချိန်အတော်ကြာနေပြီးဖြစ်သော်လည်းအခန်းထဲမှဘာအသံမှမထွက်လာပါ။
"ပြည့်လေး...ပြည့်လေး..မနိုးသေးဘူးလား.
ဒေါက်..ဒေါက်"
"ဟင်...နိုးပြီးမဝင်း"
"ဘွားဘွားမနက်စာစားဖို့စောင့်နေပြီး"
"ဟုတ် ခုမျက်နှာသစ်ပြီးဆင်းခဲ့မယ်"
ပြည့်ပြည့်ကိုယ်စား ဖူးသစ်ချိုကသာဖြေပေးလိုက်သည်။ ပြည့်ပြည့်ကတော့ အိပ်မောကြနေတုန်းဖြစ်သည်။
"ပြည့်ပြည့်..ပြည့်ပြည့်"
"ဟင်"
"ထတော့ 8 နာရီတောင်ထိုးနေပြီး"
"အင်း"
ဖူးသစ်ချိုလည်းပြည့်ပြည့်ကိုယ်နှိုးပြီးအိပ်ယာကဆင်းမည်အလုပ်တွင်...
"နေဦးဖူးသစ်"
"ဘာလဲ"
"ငါညက သူ့ကိုယ်တွေ့လိုက်တယ်"
"အိပ်မက်ထပ်မက်သေးလို့လား"
"မဟုတ်ဘူး အပြင်မှာ"
"ဟင်....နင်တကယ်ပြောနေတာလားပြည့်"
"ဟုတ်တယ် သူငိုနေတယ်ဟာ သူ့မျက်နှာလည်းမပြဘူး ငါညကတစ်ညလုံးမအိပ်ပျော်ဘူး သူကိုတွေ့ဦးမလားဆိုပြီးစောင့်နေတာ မိုးလင်းခါနီးမှအိပ်ပျော်သွားတာ"
"ဧကန်ဏ ငါတို့သူ့ကိုယ်ကူရှာပေးမယ်ဆိုတာသူသိတယ်ဆိုတဲ့သဘောနဲ့ကိုယ်ရောင်လာပြတာလားမသိဘူး"
"မပြောတက်ပါဘူးဟာ.."
"စိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့ ခုငါတို့သူကိုယ်ရှာကြတော့မှာဘဲလေး ထ မျက်နှာသစ် ဘွားစောင့်နေတယ်တဲ့"
"အင်းပါ"
ပြည့်ပြည့် အိပ်ယာထဲ ခပ်ငိုင်ငိုင်ဖြင့်ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ ပြည့်အတိတ်မှာဘယ်လိုနေခဲ့မှန်းမသိပေမယ့် ခုသတိရလာပြီးတဲ့နောက်မှာညတိုင်းလိုလို ကြောက်စရာ ဝမ်းနည်းစရာအိပ်မက်တွေရဲ့နှိပ်စက်ချင်ခံနေရသည်။ မှတ်မှတ်ရရ မမေနှိုင်းခနှင့် စတွေ့တဲ့နေကသာ ကြည်နူးစရာအိပ်မက်လေးတစ်ခုမက်ခဲ့ဖူးသည်။
ပြည့် အိပ်ယာမှထကာ အိပ်ထဲမှ ဆွဲလက်စ ပန်းချီ ကားလေးပြန်ထုပ်ကြည့်ဖြစ်သည်။
YOU ARE READING
#Unicode ရင်ခွင်ရိပ် #Zawgyi ရင္ခြင္ရိပ္
Любовные романы#Unicode အချစ်ကသိပ်ကြောက်ဖို့ကောင်းတယ် နာကျင်စရာတွေကြီးဘဲ အခါအခွင့်သင့်ခဲ့မယ်ဆိုရင်တောင် မေ အချစ်ဆိုတဲ့အရာကြီးနဲ့မတွေ့ချင်တော့ဘူး။ မေနှိုင်းခ အချစ် ရင်မဆိုင်ရဲဘူး အဲ့ဒီအချစ်ဆိုတာကြီးနဲ့ထိပ်တိုက်မတွေ့မိအောင်ဘဲ ရှောင်ပြေးချင်တယ်။ မိုးဇင်သူ ပထမဆုံးအချစ...
