အပိုင္း(၁၄)
အျပင္က စကားေျပာသံေတြဆူၫံေနတာေၾကာင့္ ေမ လန္႔ႏိုးလာခဲ့ရသည္။ ေမ ရင္ခြင္ထဲမွာေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ ေခြေခြေလးအိပ္ေနတဲ့ ဝက္ေပါက္တစ္ေကာင္ကေတာ့ အျပင္ကအသံေတြကိုၾကားမယ္မထင္ပါ။ အခ်ိန္ေတြကုန္တာအရမ္းျမန္လြန္းတယ္ မခြဲျခင္းလဲခဏေတာ့ေဝးရဦးမယ္။ ေဖာ္ျပဖို႔ခက္ခဲေနတဲ့ေမ့ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြ ဒီဝက္ေပါက္ေလးကျမင္ႏိုင္ပါ့မလား ။ တံုးတံုးအအနဲ႔ ေျပာသမ်ွ လိုက္ေလ်ာ ေပးတက္တဲ့သူအျပဳမူေတြ
တခါတေလ ဆိုးခ်င္ႏြဲ႔ခ်င္ပါလ်ွက္နဲ႔ ေမ စိတ္ဆိုးမွာေၾကာက္လို႔မဆိုးရဲတဲ့ ပံုစံေလးေတြ ေမ သတိတရ႐ွိေနသည္ကိုယ္ သူသိႏိုင္လိမ့္မယ္မထင္ပါ။ ညတုန္းကသူေတာင္းဆိုတာေလးကိုယ္ျပန္ေတြးၿပီး ေမ သေဘာက်ေနမိသည္။ လူႀကီးဆန္လိမ့္မယ္လို႔ထင္ရေပမယ့္သူက အရမ္းကေလးဆန္တာညကမွေမပိုသိလာခဲ့ရသည္။
"အင္း..."
သူခႏၱာကိုယ္ေလးေမရင္ခြင္က႐ုန္းထြက္ၿပီး ပ်င္းေၾကာဆန္႔ကာအိပ္ယာထဲလူးလိမ့္ေနသည္။
"ဘယ္ခ်ိန္ထဲကႏိုးေနတာလဲမေမက"
"အျပင္မွာဒီေလာက္ညံေနတာ"
"ဟုတ္လား.....မိုးဇင္ေတာ့မၾကာမိပါဘူး"
"႐ွင္ကအိပ္ပုတ္ေနတာကိုး"
"ဟီး"
"ရယ္မေနနဲ႔ ထ မ်က္ႏွာသြားသစ္"
"ေအးတယ္ ခဏေလးအိပ္ဦးမယ္"
"မရဘူး သြားသစ္...ညစ္ပတ္တယ္"
"မေမကလည္း...."
"သြားမွာလား မသြားဘူးလား"
"သြားမယ္.....ဟြန္႔"
"အစထဲကေျပာစကားနားေထာင္လိုက္ရင္ၿပီးေနတာကိုယ္"
"မေမကေရာ မ်က္ႏွာမသစ္ေသးဘူးလား"
"ေမကိုယ္ကမေျပာနဲ႔ေလး ခဏေနလိုက္လာမယ္"
"ဟြန္႔"
စူစူပုတ္ပုတ္နဲ႔အိပ္ယာထားသြားတဲ့ ဝက္ေပါက္ေလးကိုယ္ၾကည့္႐င္ ေမ ျပံဳး႐င္သာအိပ္ယာထဲက်န္ခဲ့သည္။
YOU ARE READING
#Unicode ရင်ခွင်ရိပ် #Zawgyi ရင္ခြင္ရိပ္
Roman d'amour#Unicode အချစ်ကသိပ်ကြောက်ဖို့ကောင်းတယ် နာကျင်စရာတွေကြီးဘဲ အခါအခွင့်သင့်ခဲ့မယ်ဆိုရင်တောင် မေ အချစ်ဆိုတဲ့အရာကြီးနဲ့မတွေ့ချင်တော့ဘူး။ မေနှိုင်းခ အချစ် ရင်မဆိုင်ရဲဘူး အဲ့ဒီအချစ်ဆိုတာကြီးနဲ့ထိပ်တိုက်မတွေ့မိအောင်ဘဲ ရှောင်ပြေးချင်တယ်။ မိုးဇင်သူ ပထမဆုံးအချစ...
