#Unicode ရင်ခွင်ရိပ် #Zawgyi ရင္ခြင္ရိပ္

အပိုင္​း(၂၁)

အပိုင္​း(၂၁)

မိုင္​​ေပါင္​းမ်ားစြာကို​ေက်ာ္​ျဖတ္​ခဲ့ၿပီး​ေနာက္​ ​ေမ မိုးဇင္​သူရဲ႕အခန္​း​ေ႐ွ႕သို႔​ေရာက္​လာခဲ့သည္​။ အ​ေဝးက​ေနထဲက ၾကား​ေနရတဲ့​အ​ေရး​ေပၚကားသံက မိုးဇင္​သူအခန္​း​ေ႐ွ႕မွျဖစ္​သည္​။ ပလိတ္​​ေတြ မိုးဇင္​သူရဲ႕ အမကိုယ္​ စစ္​​ေဆး​ေနသည္​။ ပလိတ္​နဲ႔ ​ေဘးအခန္​းမွတစ္​ျခားသူ​ေတြၾကာထဲ ​ေမ ပထမဆံုးအ​ေဒၚကိုယ္​႐ွာျဖစ္​သည္​။

"အ​ေဒၚမ​ေတြ႔​ေသးဘူးလား"

"မ​ေတြ႔​ေသးဘူး ခုဘဲ ပလိပ္​​ေတြဖုန္​းဆက္​လို္က္​တာ"

"ဪ... သူ​ေဘးကင္​းမွာပါ​ေနာ္​"

​ေမ ရဲ႕စကားကိုယ္​အ​ေဒၚကမ်က္​ႏွာမ​ေကာင္​းသည္​့ဟန္​ျဖင့္​သာ​ေထာက္​ခံသည္​။
ပလိတ္​​ေတြႏွင့္​ မအင္​ၾကင္​စကား​ေျပာၿပီး မအင္​ၾကင္​တို႔လင္​မယားကအ​ေ႐ွ႕ကဦး​ေဆာင္​ကာ​ေခၚသြားသည္​။ ​ေမ လည္​း ထို ပလိတ္​​ေတြဆိုင္​ကယ္​​ေနာက္​မွ ​ေမ ဆိုင္​ကယ္​ကိုယ္​​ေျဖး​ေျဖး​ေလး​ေမာင္​းႁပီးလိုက္​လာခဲ့သည္​။

တစ္​​ေနရာ အ​ေရာက္​တြင္​ ပလိတ္​​ေတြကဆိုင္​ကယ္​ရပ္​လိုက္​ၿပီးဆင္​းၾကည့္​သည္​။

"ဒီ​ေရ​ေတြကဘယ္​ခ်ိန္​က႐ွိ​ေနတာလဲ"
(ထိုင္​းဘာသာျဖင့္​)

"ကြၽန္​​ေတာ္အ​လုပ္​ကျပန္​လာထဲကပါ"

​ေမလည္​း ဆိုင္​ကယ္​ရပ္​လိုက္​ၿပီး သူတို႔အနားမွာသြားရပ္​ၾကည့္​​ေနလိုက္​သည္​။
မိုးဇင္​သူရဲ႕ဖုန္​းကိုယ္​​ေခၚၾကည့္​ဖို႔ ပလိတ္​​ေတြ​ေျပာတဲ့အခါ ​မိုးဇင္​သူအမထက္​​ေခၚသည္​။

"ဒီနားမွာအသံၾကားတယ္​"

"ဟုတ္​တယ္​ ဟို႔နား​ေလးက"

ဒီ​ေနရာကလူျပတ္​ၿပီးအိမ္​​ေတြမ႐ွိ လယ္​ကြင္​းလိုပံုစံမ်ိဳးျဖစ္​ၿပီး ​ေမ ခါးတစ္​ဝက္​​ေလာက္​နီးပါး႐ွိတဲ့ျမက္​ပင္​​ေတြထူထပ္​​ေနသည္​။

"​ေတြ႔ၿပီး....​ေတြ႔ၿပီး...ဒါ..မိုးဇင္​သူဖုန္​း"

​မအင္​ၾကင္​​ေအာ္​သံ​ေၾကာင့္​ ပလိတ္​​ေတြအဲ့ဒီဘက္​ကိုယ္​သြားၾကည့္​သည္​။ မိုးဇင္​သူရဲ႕အျဖဴ​ေရာင္​ဖုန္​း​ေလးတြင္​မအင္​ၾကင္​ဖုန္​းခ်လိုက္​သည္​ႏွင့္​ပထမဆံုး​ေပၚလာတာက ​ေမရဲ႕ဓာတ္​ပံု​ေလးပါ။ သူအခုထိမ​ေျပာင္​းရ​ေသးဘူးဘဲ။